مطالعه بوم شناختی دریاچه شهدای خلیج فارس (چیتگر)، تهران

مطالعه اکولوژیک دریاچه شهدای خلیج فارس در 5 ایستگاه طی سالهای 93-1392 انجام گردید. در این مطالعه 35 گروه فیتوپلانکتونی شناسایی گردیدند. شاخه دیاتوم ها غالب فیتوپلانکتون بوده و بیشترین میانگین فراوانی را با میزان 2 میلیون سلول در لیتر بخود اختصاص داده است. همچنین میانگین فراوانی سالانه فیتوپلانکتون 2/5 میلیون سلول در لیتر در مدت مطالعه بود. نیتروژن کل و دمای آب از مهمترین پارامترهای غیر زیستی در افزایش تراکم شاخه سیانوفیت ها بودند. بطورکلی 37 گروه زیوپلانکتون شناسایی گردید، غالب زیوپلانکتون مربوط به گروه روتیفرا و میانگین فراوانی سالانه زیوپلانکتون 72 عدد در لیتر بود. براساس آنالیز تطبیق متعارف همبستگی محسوسی بین فراوانی روتیفرا با فاکتورهای محیطی مشاهده نگردید. در بین کفزیان، گروههای افمروپترا و دیپترا غالب بودند، بستر مصنوعی و فقدان موادآلی و رسوبات دلایل اصلی تراکم اندک کفزیان بوده اند. از نظر میزان تراکم پلانکتون وکفزیان، دریاچه چیتگر فقیرترین دریاچه در ایران بوده است. برآورد توان تولید ماهی تقریبا 123 کیلوگرم و برای کل دریاچه حدود 16 تن تخمین زده شد. گونه های مهاجم و غیربومی، غالب ماهیان دریاچه چیتگر را تشکیل داده که اثرات منفی بر اکوسیستم دریاچه خواهد داشت و میتواند سبب تسریع در روند یوتریفیکاسیون گردد. بعلت بالا بودن نسبت نیتروژن به فسفر، پارامتر فسفر نقش محدود کنندگی را ایفا کرده و سطح تروفی را حد پایین نگه داشته است. بطورکلی بر اساس یافته های حاضردریاچه چیتگر در طبقه بندی اکوسیستمهای با سطح تروفی بسیار پایین و در رده آبهای پاکیزه قرار گرفته است.لغات کلیدی: فیتوپلانکتون، زیوپلانکتون، کفزیان، تروفی، دریاچه چیتگر