بررسی امکان پرورش میگوی وانامی با آب لب شور دریای خزر در استان مازندران

میگو وانامی( ( Litopenaeus vannamei بدلیل تحمل و سازگاری با شرایط مختلف اکولوژیک و نیز تراکم پذیری در شرایط پرورش بعنوان یکی از گونه های مهم برای توسعه آبزی پروری محسوب می گردد. هدف از این مطالعه تعیین بیونرماتیوهای پرورش میگوی وانامی با آب لب شور دریای خزر در استان مازندران و نیز امکان سنجی معرفی یک گونه جدید آبزی پرورشی در استان بوده است. این تحقیق در تایستان 1391، 1393 و1394 و در محل پژوهشکده اکولوژی دریای خزر با آب لب شور(ppt43/0±52/10) دریای خزر در استان مازندران انجام شد. در این مطالعه اثر تراکم های مختلف (45، 50، 55 و60 عدد در متر مربع) ، ذخیره سازی اولیه پست لارو میگو وانامی (PL12) بر میزان رشد و بازماندگی و نیز بررسی ساختار جمعیت فیتوپلانکتون در استخرهای پرورش مورد ارزیابی قرار گرفت. در سال 1391پس از سازگاری پست لاروها با آب لب شور دریای خزر با تراکم 35 قطعه در مترمربع دریک استخر خاکی هزار متر مربعی ذخیره سازی شد. بعد از پایان دوره پرورش(85 روز) ، متوسط رشد روزانه 037/0±31/0 گرم، میانگین وزن 71/0±11/21 گرم، ضریب تبدیل غذایی 79/0، درصد بازماندگی 73 درصد و محصول نهایی به میزان 539 کیلوگرم بدست آمد. در سالهای 1393 و 1394 نیز در طی 90 روز پرورش در استخر بتونی با تراکم 40 قطعه در متر مربع، میانگین وزن 20 و 18گرم و ضریب تبدیل 68/0 و 77/0 درصد بترتیب کسب شد. آزمایشات مربوط به اثر تراکم های مختلف یطور جداگانه در سال 1391 در 12 استخر مدور بتنی با بستر ماسه ای (به مساحت 78 متر مربع) در 4 تیمار آزمایشی و هر تیمار شامل 3 تکرار انجام شد. دوره پرورش 75 روز و میانگین دمای آب در طول دوره پرورش 79/1±4/27 درجه سانتی گراد بوده است. نتایج نشان داد که بین میانگین پارامتر های رشد و بازماندگی در تیمار های آزمایشی تحت آزمون دانکن، اختلاف معنی دار آماری وجود دارد (05/0> P). بدین ترتیب که با افزایش تراکم میزان افزایش وزن و نرخ بازماندگی (SR)، ضریب رشد ویژه (SGR) و ضریب رشد روزانه (ADG) کاهش یافته و همچنین تغییرات ضریب تبدیل غذایی در تیمار ها متفاوت بود (05/0