بررسی اثرات ضد عفونی و استفاده ازتیمارهای حفظ رطوبت بر گیرایی و رشد پاجوش های رقم مجول

خرمای مجول یکی از مهمترین ارقام تجاری و صادراتی دنیا به شمار میص آید. در سالصهای اخیر تعدادی از نهال های کشت بافتی این رقم در استان خوزستان کشت گردیدهصاند که هم اکنون پاجوش های مناسبی جهت کشت دارند. با توجه به ارزش فراوان خرمای این رقم، به منظور بهره برداری حداکثری از پاجوش های درختان، تحقیقی باهدف تعیین بهترین تیمار از نظر گیرایی و رشد پاجوش ها صورت گرفت. این تحقیق در قالب آزمایش فاکتوریل با دو فاکتور در هفت تکرار اجرا گردید. فاکتور اول، ضد عفونی پاجوش هنگام کاشت با قارچ کش بنومیل و مانکوزب و حشره کش کلروپیروفوس و تیمار عدم ضد عفونی و فاکتور دوم، شامل تیمارهای حفظ رطوبت خاک در هشت سطح مالچ کاه و کلش، میانهصکاری با سورگوم، کاربردگوگرد به مقادیر ‮‭500‬ و ‮‭1000‬ گرم به ازای هر نهال موقع کاشت، کاربرد سوپرجاذب به مقادیر،‮‭100 50‬ و ‮‭200‬ گرم به ازای هر نهال و تیمار بدون مالچ بودند. پاجوش ها در فروردین ماه کشت گردیدند. آبیاری بر اساس نیاز آبی کرت های آزمایش به صورت بابلر انجام گردید. در پایان سال دوم اجرای تحقیق، داده برداری از صفات رویشی شامل ارتفاع نهال، قطر تنه، تعداد برگ سبز، میانگین تعداد برگچه، میانگین طول برگچه و تعداد پاجوش تولید هرنهال صورت گرفت. نتایج نشان داد که ضدعفونی پاجوش افزایش معنیصدار قطر تنه، تعداد برگ سبز نهال و میانگین طول برگچه را به دنبال داشت در حالی که بر سایر صفات موثر نبود. در مقایسه تیمارهای مختلف حفظ رطوبت، هیچ یک از تیمارها تاثیر معنی داری بر میانگین تعداد برگچه، میانگین طول برگچه و تعداد پاجوش نسبت به شاهد (بدون مالچ) نداشتند.از نظر گیرایی پاجوش (درصد زنده مانی)و درصد ابتلا به موریانه در پاجوش ها نیز اختلاف معنی داری بین فاکتور ضدعفونی و عدم آن و همچنین بین تیمارهای حفظ رطوبت مشاهده نگردید. واژهصهای کلیدی:پاجوش، رقم مجول، ضد عفونی، حفظ رطوبت، خوزستان