بررسی تاثیر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد ارقام مختلف برنج در شرایط منطقه سرد ( یاسوج)

برنج یکی از مهمترین گیاهان تیره غلات می باشد که غذای بیش از نیمی از جمعیت جهان را تامی ن می کند. در راستای افزایش کمی و کیفی ارقام برنج این پژوهش به منظوریافتن بهترین روش مدیریت آبیاری ، ارزیابی مقاومت ارقام مختلف برنج به آبیاری تناوبی و یا کاهش مصرف آب در شرایط خشکسالی در شرایط استان کهگیلویه و بویراحمد انجام می شود. در این آزمایش اثر اعمال 5 روش مدیریت آبیاری: شاهد( غرقاب دایم ) ، آبیاری ،‮‭3 0‬ ، 6 و 9 روز پس از ناپدید شدن آب از سطح زمین بر تعداد 2 رقم برنج چمپا ولاین ‮‭53‬ در قالب طرح اسپلیت پلات در سه تکرار( سطوح آبیاری تیمار اصلی و ارقام برنج تیمار فرعی ) در منطقه یاسوج به مدت دو سال (‮‭1389-1388‬) اجرا گردید. بذور ارقام برنج ضدعفونی شده و پس از جوانه دار شدن بر حسب ‮‭150‬ گرم در هر متر مربع در سطح زمین خزانه پاشیده شد. در طول دوران رشد و نمو گیاه علاوه بر مراقبت های معمول زراعی از صفات عمده مثل تعداد پنجه ، ارتفاع بوته، طول سنبله ، زمان رسیدن سنبله و زمان رسیدن بذر یاداشت برداری به عمل آمد. عملکرد ارقام بطور جداگانه از طریق محاسبات آماری با نرم افزار ‭MSTATC ‬و مقایسه میانگین ها به روش آزمون دانکن صورت گرفت. بررسی نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده های مربوط به عملکرد دانه نشان می دهد که سطوح مختلف آبیاری در سطح احتمال یک درصد معنی دار بوده است.اما ارقام مختلف برنج در سطح 5 درصد دارای اختلاف معنی دار هستند ولی اثرات متقابل این دو بر عملکرد دانه برنج هر چند دارای اختلاف هستند اما در سطح معنی داری نیستند. بیشترین عملکردارقام برنج مربوط است به تیمار لاین ‮‭53‬ در 3 روز آبیاری پس از ناپدید شدن آب از سطح زمین با ‮‭6877/3‬ کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکردارقام برنج مربوط است لاین ‮‭53‬ در 9 روز آبیاری پس از ناپدید شدن آب از سطح زمین با ‮‭3910/6‬کیلوگرم در هکتار میباشد. واژه های کلیدی: مقایسه عملکرد برنج ، مقادیر مختلف آبیاری و مناطق سردسیر