بررسی روش های تولید تک جنس نر تیلاپیای سیاه (Oreochromis niloticus) در شرایط آب لب شور بافق
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
Language: Persian
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
Document ID: R-1058790
Publish: 16 February 2019
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
View: 307
Pages: 72
Publish Year: 1390
نسخه کامل Research منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
Abstract:
هدف از این پژوهش که دربرگیرنده 3 آزمایش جداگانه بود بررسی اثرات دزهای مختلف هورمون آندروژنیک 17- آلفا متیل تستوسترون سنتتیک (MT) و ترکیب آنتی آروماتاز لتروزول بصورت خوراکی، و اثر هورمون متیل دای هیدرو تستوسترون (MDHT) یا مستانولون بصورت غوطه وری بر نرسازی تیلاپیای نیل(Oreochromis niloticus) تحت شرایط پرورش در آب لب شور بافق بود. این3 آزمایش هر یک دربرگیرنده 5 تیمار با 3 تکرار بود که در آغاز هر آزمایش شمار 1725 لارو بطور تصادفی در 15 تکرار توزیع شد. طول دوره هر آزمایش 45 روز و میانگین دما، شوری، pH و اکسیژن محلول در آب به ترتیب 26/9 سانتی گراد، 8 گرم در لیتر، 7/6 و 5/78 درصد بود. در آزمایش 1 تاثیر هورمون MT در 3 تیمار آزمایشی مختلف دربرگیرنده ،60 40 و 100 میلی گرم در کیلوگرم خوراک بررسی شد. بچه ماهیان تغذیه شده در گروه آزمایشی 1 ( سطح 40 میلی گرم) صددرصد نرسازی شدند در حالی در گروه های آزمایشی 2 و 3 جمعیت نرها 99/7 و 96/2 درصد بود. از نظر آزمون دانکن میانگین های وزن و طول کل بدن در گروه های مختلف در بیومتری 3 (آخرین بیومتری) با یکدیگر تفاوت معنی دار نداشتند اما در بیومتری 2 تنها در تیمار آزمایشی 1 بطور معنی دار کمتر از سایر گروه ها بود(05.0> P) . از نظر آزمون مربع کای (chi-square) میزان بازماندگی در گروه های مختلف این آزمایش دارای تفاوت معنی دار بود( =31.،05.0 166> P) که میزان آن درگروه آزمایشی 1 و 3 (به ترتیب 74/5 و 82/9 درصد) کمتر از گروه های آزمایشی 2 و تیمارهای شاهد 1 و 2 (به ترتیب 3/،89/0 84 و 87/0 درصد) بود. در آزمایش 2 تاثیر هورمون MDHT در 2 تیمار آزمایشی گوناگون (غوطه وری 1 بار در روز 10 ، و غوطه وری2 بار روزهای 10 و 14 پس از لقاح در محلول آبی 1800 میکروگرم در لیتر MDHT) به مدت 4 ساعت بررسی شد. میزان نرسازی در تیمارهای آزمایشی 1 و 2 به ترتیب 80/0 و 91/9 درصد بود. از نظر آزمون دانکن بین میانگین های وزن زنده و طول کل بدن بین تیمارها در بیومتری 2 تفاوت معنی دار وجود نداشت اما تنها برای میانگین های طول کل بدن در بیومتری3 تفاوت معنی دار بود (05.0> P) بطوریکه بیشترین میانگین در تیمار شاهد 1 و آزمایشی 1 و کمترین آن در تیمار آزمایشی 2 دیده شد. میزان بازماندگی در گروه های مختلف این آزمایش از نظر آزمون مربع کای دارای تفاوت معنی دار بود ( =15.،05.0 165> P) که میزان آن درگروه های آزمایشی 1 و شاهد 2 و 3 (به ترتیب 9/،86/4 89 و 89/9 درصد) بیشتر از گروه های آزمایشی 2 و شاهد 1 ( به ترتیب 82/0 و 82/3 درصد) بود. در آزمایش3 که تاثیر ترکیب آنتی آروماتاز لتروزول در 3 تیمار آزمایشی مختلف با سطوح ،300 200 و 400 میلی گرم در کیلوگرم خوراک بررسی شد بچه ماهیان در گروه آزمایشی 3 ( سطح 400 میلی گرم) صددرصد نرسازی شدند در حالی که این نسبت ها در گروه های آزمایشی 1 و 2 به ترتیب99/0 و 99/6 درصد بود. از نظر آزمون دانکن بین میانگین های وزن زنده و طول کل بدن در تیمارهای شاهد و آزمایشی در 2 بیومتری انجام شده 2 و 3 تفاوت معنی دار وجود داشت (05.0> P) که بیشترین مقدار در تیمار شاهد 2 و کمترین مقدار در تیمار آزمایشی 2 دیده شد. میزان بازماندگی در این آزمایش از نظر آزمون مربع کای در گروه های گوناگون دارای تفاوت معنی دار بود ( =41.،05.0 119> P) که کمترین مقداردرگروه آزمایشی 2 (76/5 درصد) دیده شد. شایان توجه اینکه نسبت های جنسی افراد نر و ماده در درون گروه های شاهد در هر 3 آزمایش از نظر آزمون مربع کای با یکدیگر تفاوت معنی دار نداشت. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، تحت شرایط آب لب شور ایستگاه بافق، بهره برداری از هورمون MT و آنتی آروماتاز لتروزول بصورت خوراکی برای تهیه جمعیت تک جنس تیلاپیای نیل (O. niloticus) به منظور ارایه به مزارع پرورشی و نیز کنترل تکثیر در جهت اهداف زیست محیطی پس از مطالعات تکمیلی و رعایت کلیه موارد احتیاطی قابل توصیه است. با این وجود، برای بهره گیری از آنتی آروماتازها ( بویژه لتروزول به علت محدودیت تحقیق در منابع موجود) به پژوهش های تکمیلی بیشتری نیاز است. کلیدواژه ها: تک جنس نر، تیلاپیای نیل، 17- آلفا متیل تستوسترون، متیل دای هیدروتستوسترون، مستانولون، افزایش وزن، طول کل بدن، آب لب شور، ایستگاه بافق