تاثیر مواد بهساز و زمان بر مقدار قابل جذب عناصر کم مصرف در یک خاک آلوده

عناصر کم مصرف فلزی در حد کفایت برای کامل کردن چرخه رشد گیاه و انسان لازم هستند اما غلظت زیاد آنها در خاکها که اغلب در نتیجه فعالیتهای انسان از قبیل توسعه صنعتی ، بهره برداری از معادن وکاربرد منابع آب آلوده است سبب افزایش غلظت و در نتیجه افزایش جذب این فلزات می شود. در بسیاری از کشورها قوانین و مقرارت لازم برای کنترل سطح قابل قبول این عناصر در خاک و آب وجود دارد که در کاربردهای کشاورزی و محیط زیست شدیدا اعمال می گردد. فلزات سمی.برخلاف آلاینده های آلی نمی توانند تجزیه شوند و بطور معمول پالایش خاکهای آلوده به حذف فلزات سنگین نیاز دارد که اخیراPhytoextraction بعنوان یک روش جدید برای پالایش خاکهای آلوده به فلزات که در آن از گیاهان استفاده می شود تا فلزات سمی را از خاکها به اندام هوایی انتقال دهند پیشنهاد شده است( ۳).در بررسی مکانیسم های موثر در این روش تاثیر عوامل آلی و معدنی قابل تفکیک بوده و برای هر یک مکانیسم هایی پیشنهاد شده است. تاثیر عوامل مختلف برpH خاک ودر نتیجه قابلیت جذب عناصر از جمله عوامل مهم مورد بررسی بوده همچنین تاثیر عوامل کلات دهنده ای از قبیل HEDTA ، EDTA و اسید سیتریک بر افزایش تحرک فلز ودر نتیجه افزایشPhytoextraction نیز مورد توجه محققین بوده است ( ۵،۱ و ۲). در بسیاری از تحقیقات همبستگی بین مقدار عناصر فلزی موجود در محلول خاک و یا عناصر قابل جذب موجود در خاک عصاره گیری شده با روشهای تجربی با غلظت این عناصر در گیاه گزارش شده است ، لذا ارزیابی قابلیت جذب این عناصر در خاک بر اساس روش استخلاف باDTPA (لیندزی و نورول ۱۹۷۸ ) می تواند در مقایسه تاثیر عوامل مختلف مورد استفاده قرار گیرد. در این پژوهش از میان فاکتور های مختلف آلی و معدنی در جهت افزایش قابلیت جذب فلزات از خاکها اثر اسید سیتریک ؛سولفات آمونیوم و گوگرد در یک آزمایش انکو باسیون مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است.