رفتار کارآفرینانه در بین دانشجویان آموزش عالی: آزمون مدل نیت کارآفرینانه

در گستره ی هزاره ی جدید، آموزش کسب و کار و فرهنگ کارآفرینانه می تواند راهکار ارزشمندی برای ایجاد تفکر کارآفرینی و اشتغال دانش آموختگان آموزش عالی و به موازات آن بهبود بحران بیکاری جامعه باشد. با این حال، ارتقاء کارآفرینی به وسیله ی آموزش با چالش همراه بوده و بررسی های مرتبط با تأثیر آن خصوصاً بر نیت و رفتار کارآفرینانه ی فراگیران، نسبتاً بدون آزمون باقی مانده است. لذا، پژوهش حاضر با هدف کلی بررسی تأثیر آموزش کارآفرینی بر رفتار کارآفرینانه ی دانشجویان آموزش عالی با کاربرد تئوری رفتار برنامه ریزی شده ی آژن انجام پذیرفت. به منظور آزمون فرضیات پژوهش به روش مدل سازی معادلات ساختاری و تحلیل واریانس چند متغیره، از دو گروه- افراد برخوردار از دوره های آموزش کارآفرینی و افراد غیر برخوردار از آن- بهره گرفته شد. بر اساس یافته ها، فرضیه های اصلی پژوهش مبنی بر ارتباط مثبت و معنی دار نیت کارآفرینانه دانشجویان با نگرش نسبت به کارآفرینی، هنجارهای ذهنی، باور به خودکارآمدی و رفتار کارآفرینانه و تأثیر مثبت و معنی دار آموزش کارآفرینی بر نگرش نسبت به کارآفرینی، هنجارهای ذهنی و باور به خودکارآمدی تأیید شد. نتایج این مطالعه می تواند توصیه هایی برای آموزشگران کارآفرینی داشته باشد، از جمله: ایجاد یک فضای کارآفرینی مثبت جهت ارتقای نگرش و هنجارهای ذهنی فراگیران و بهره گیری از آموزش های خودگردان، تسلط یاب و کاربرد تقویت کننده های مثبت به منظور تقویت خودکارآمدی کارآفرینی توصیه می گردد.

Keywords:

آموزش کارآفرینی , نیت کارآفرینانه , رفتار کارآفرینانه و مدل سازی معادله ساختاری