مروری بر ساپرولگنیازیس در مراکز تکثیر و پرورش ماهیان سردآبی با تاکید بر تحقیقات ملی و بین المللی انجام شده در خصوص روشهای پیشگیری، کنترل و درمان

جنس ساپرولگنیا و گونه های آن از مهمترین عوامل قارچی بیماری زا در ماهیان هستند. گونه هایی چون ساپرولگنیا پارازیتیکا، ساپرولگنیا دیکلینا، ساپرولگنیا فراکس و ساپرولگنیا هایپوژینا از فراوانترین عوامل قارچی مسبب ساپرولگنیازیس در هچری ها و مراکز پرورش ماهیان آب شیرین به حساب می آیند. این گروه از قارچ های آبزی گسترش جهانی داشته و حضور آنها در مراکز تکثیر و پرورش ماهیان سردآبی در نقاط مختلف دنیا گزارش شده است. بیان شده که به ازا هر ده عدد تخم در هچری ماهیان سردآبی یک تخم در اثر عفونت ناشی از ساپرولگنیازیس ازبین میرود. این بیماری نه تنها در ماهیان سردآبی پرورشی که در ماهیان سردآبی وحشی نیز سبب تلفات میگردد و تخمین زده شده تا 22% موجب تلفات در این گروه از ماهیان میشود. تاسال 2002 در کشورهای اروپایی و آمریکا جهت کنترل این پاتوژن در مراکز تکثیر و پرورش ماهیان از مالاشیت گرین استفاده می گردید. لیکن به دلیل اثبات دارا بودن اثرات سرطان زایی و سمی مصرف آن در جهان منع گردید. با توجه به خسارات اقتصادی که در دنیا در اثر این بیماری در مراکز تکثیر و پرورش ماهیان سردآبی روی می دهد مطالعات فراوانی در خصوص شناسایی، عوامل حدت، بیماریزایی و کنترل و پیشگیری در دنیا صورت گرفته است. در این بررسی تلاش شده تا اطلاعات در خصوص فیزیولوژی ، روش های شناسایی، عوامل مستعد کننده بروز، قدرت بیماریزایی و روش های کنترل و پیشگیری بیماری ناشی از این عوامل قارچی براساس مطالعات صورت گرفته در ایران و سایر کشورها ارایه گردد و در نهایت یک تحلیل نهایی براساس اطلاعات موجود در خصوص فعالیت های ممکن برای پیشگیری و به حداقل رساندن شانس بروز عفونت در مرحله اول و پیشنهاد ترکیبات دارویی و روشهای درمانی مناسب در مرحله دوم در هچری و استخرهای پرورش ماهیان صورت گیرد. کلمات کلیدی: ساپرولگنیازیس، ماهیان سردآبی، بیماری زایی، مالاشیت گرین، محرک های ایمنی