تهیه پلاسمیدهای یوکاریوتی کدکننده آنتی ژن های ایمنی زای ‭10-CFP ‬و ‭6-ESAT ‬مایکوباکتریوم توبرکلوزیس

بیماری سل که حاصل عفونت های میکوباکتریوم باکتریوم می باشد هنوز یکی از مهمترین بیماری های عفونی در دنیا است و سبب مرگ سالیانه ی تعداد قابل توجهی از بیماران مسلول شناخته می شود. پایان دادن به ‭TB ‬در جهان مستلزم اجرای برنامه ای شامل تشخیص، درمان و پیشگیری است و تهیه ی واکسنهای جدید جهت پیشگیری از این بیماری یک راهکار اصلی است. واکسنهای ‭DNA ‬که آنتی ژنهای باکتری مایکوباکتریوم را کد می کنند به دلیل بی خطر بودن و مزیت هایی نظیر سهولت ترکیب، هزینه پایین، تولید انبوه و توانایی ایجاد پاسخهای ایمنی سلولی و هومورال کاندیدهای مطرحی برای سرکوب و کنترل سل می باشند. در این بررسی تهیه ی دو پلاسمید کدکننده آنتی ژن های 6‭-ESAT ‬و ‮‭10‬‭-CFP ‬و بررسی قابلیت ایجاد پاسخهای ایمنی در موش مورد هدف بوده است. روش کار: ابتدا با استفاده از پلاسمید ‭pcDNA‬‮‭1.3‬ و روشهای استاندارد کلونینگ دو پلاسمید کد کننده ی ژنهای 6‭-ESAT ‬و ‮‭10‬‭-CFP ‬تهیه شد. پس از تایید صحت کلونینگ به بررسی ایمنی زایی در موش پرداخته شد. به این منظور گروههایی از موشها شامل پلاسمید را بطور جداگانه و یا توام، همراه ادجوانت یا بدون آن دریافت کردند و در ضمن به تاثیر اثر یادآور نیز پرداخته شد. پس از پایان تزریقات از موشها نمونه های شامل طحال (لنفوسیتها) ،سرم و ماهیچه جدا شدند. بیان سیتوکینهای 4‭-IFN-gamma‬، ‭IL ‬و ‮‭10‬‭-IL ‬به روشهای الایزا و ‭Real-Time ‬بررسی گردیدند. نتایج: پلاسمیدهای کدکننده با موفقیت تهیه شدند. ارزیابی سرمها و هم نمونه های بافتی نشان می داد که این پلاسمیدها قابلیت تحریک تولید سیتوکینها و بخصوص اینترفرون گاما را دارند و زمانی که بصورت توام استفاده می شوند این تاثیر، افزایش چشمگیری دارد. نتیجه گیری کلی: با توجه به بررسی نتایج مشخص گردید که این پلاسمیدها می توانند سیستم ایمنی سلولی را که در مقاومت و مبارزه با باکتری مایکوباکتریوم ضروری است تحریک نمایند و پاسخها نیز به سمت ‭Th‬1 متمایل شده اند.