بررسی تاثیر کاربرد مقادیر پلیمر سوپرجاذب برگیرایی پاجوش های خرمای رقم دیری

یکی از چالشصهای استان خوزستان اصلاح و احیای نخلستانصها و افزایش سطح زیر کشت می باشد. در سالصهای اخیر کشت نهال خرما با مشکل عدم گیرایی یا درصد گیرایی پایین روبرو بوده است، شاید مهم-ترین دلیل این مسیله شوری و خشکی خاک باشد. یکی از راه های مقابله با این مشکل، حفظ رطوبت خاک و افزایش قابلیت نگهصداری و ذخیرهصسازی آب در خاک است. تاصکنون از مواد اصلاحی طبیعی مختلفی نظیر بقایای گیاهی، کود دامی، کمپوست و غیره جهت حفظ رطوبت خاک و ذخیرهصسازی آب در خاک استفاده گردیده تا بدین وسیله با کمبود آب مقابله نمایند. اخیرا استفاده از مواد اصلاحی مصنوعی گوناگونی نظیر پلیمرهای سوپرجاذب از نوع پلی اکریل آمید و غیره به عنوان جاذب و نگه-دارنده آب خاک در کشاورزی مورد استفاده قرار میصگیرند وکاربرد این مواد برای مقابله با شرایط کم آبی و کاهش اثرات سو تنش خشکی بر عملکرد گیاهان زراعی و باغی توصیه شده است. در این راستا به منظور بررسی اثر کاربرد پلیمر سوپر جاذب بر گیرایی نهالصهای خرما، طرحی به مدت یک سال به صورت بلوکصهای کامل تصادفی در قالب فاکتوریل شامل سه سطح آبیاری (،‮‭80 60‬ و ‮‭100‬ درصد تبخیر تجمعی از تشت) و چهارسطح پلیمر سوپر جاذب ‮‭40 80‬، ،0‭) A‬‮‭200‬ و ‮‭120‬ گرم به ازای هر درخت) از دی ماه سال ‮‭1389‬ در اهواز اجرا گردید. به استناد نتایج به دست آمده و به منظور صرفهصجویی بیشتر در مصرف آب میصتوان گفت تیمار عمق %‮‭60‬ آبیاری و مصرف ‮‭80‬ گرم سوپر جاذب‭( I‬1S3 ) نتایج خوبی در بر داشته است واژهصهای کلیدی: آبیاری، پاجوش خرما، سوپر جاذب، گیرایی