مطالعه تاثیر سه پوزولان متاکائولن، میکروسیلیس و زئولیت بر چسبندگی بتن خودتراکم تعمیری بر بستر بتنی

در سال های اخير توسعه در تكنولوژی بتن این امكان را فراهم نموده تا بتوان بتن خود تراکم توليد نمود. بتن خودتراکمکارائی و مقاومتی فراتر از بتن معمولی دارد. بتن به عنوان یكی از پر مصرف ترین مصالح ساختمانی در جهان شناختهشده است. این نياز و کاربرد گسترده بتن لزوم بررسی رفتار و عوامل موثر بر رفتار آن را آشكار می سازد. در این مقاله،تاثير پوزولان متاکائولن، ميكروسيليس و زئوليت بر چسبندگی و مشخصات بتن خود تراکم تازه و سخت شده موردبررسی قرار گرفته است. به این منظور ده طرح اختلاط با نسبت 5 ، 10 و 15 درصد وزنی سيمان از هر سه پوزولانساخته شده است. نسبت آب به سيمان در تمام نمونه برابر 36 / 0 می باشد و از 2 / 1 درصد فوق روان کننده استفاده شدهاست. نمونه ها تحت آزمایش جریان اسلامپ، مقاومت فشاری و مقاومت چسبندگی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهدکه ضعيف ترین چسبندگی برای نمونه های حاوی زئوليت است و علی رغم کمتر بودن مقاومت فشاری نمونه های دارایمتاکائولن، مقاومت چسبندگی بهتری به بتن بستر تجربه کرده اند. این نمونه ها دارای ویژگی های رئولوژیكی بهتر، منافذکمتر در مرز دو لایه تعميری و بستر و همچنين جمع شدگی و ریزترک های کمتری هستند.

Keywords:

بتن خودتراکم , پوزولان , جریان اسلامپ , چسبندگی , مقاومت فشاری