بررسی نقش حمل و نقل عمومی (TOD) در برنامه ریزی کاربری اراضی شهری (نمونه موردی :ایستگاه مترو صادقیه تهران)
Publish place: International Conference on Civil, Architecture, Development and Reconstruction of Urban Infrastructure in Iran
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 382
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICDU01_442
تاریخ نمایه سازی: 15 مهر 1399
Abstract:
الگوی توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی یکی از الگوهای توسعه شهری است که بر محوریت حمل و نقل عمومی و به ویژه مترو استوار است.این الگوی توسعه که بعضاٌ در مواردی از آن به عنوان توسعه پشتیبان حمل و نقل عمومی نیز یاد می شود، میان کاربری زمین و حمل و نقل،ارتباط ایجاد کرده و در اصل حمل و نقل عمومی را محور توسعه شهری قرار می دهد. به همین منظور مکانیابی ایستگاه های مترو در برخی ازنقاط پر تردد شهر به عنوان میدان جاذبه ای عمل می کند که منجر به رشد مراجعین سفر در محدوده پیرامون و حوزه نفوذ ایستگاه ها می شود.آنچه در سال های اخیر توجه برنامه ریزان شهری را در حوزه حمل و نقل به خود جلب کرده، رویکرد توسعه بر مبنای حمل و نقل عمومی است.این نوع از توسعه که در اطراف ایستگاه های حمل و نقل عمومی با حجم انبوه اجرا می شود، در صورتی که با برنامه ریزی دقیقی همراه نباشد،می تواند بجای فرصت تبدیل به تهدید تبدیل شود. بنابراین هدف از این پژوهش، برنامه ریزی کاربری های شهری با رویکرد توسعه حمل و نقلمحور در اراضی اطراف ایستگاه صادقیه می باشد. بدین منظور، پس از مطالعه و بررسی نظریات، رویکرد ها و تجربیات جهانی به روش های تلفیقکاربری اراضی و حمل و نقل شهری پرداخته شد. سپس با استفاده از نرم افزار GIS و تلفیق مدل MCDM اطلاعات جمع آوری شده مربوطبه نحوه کیفیت استفاده از اراضی اطراف ایستگاه مترو ، استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل این پژوهش بر اساسمدل AHP نشان می دهد که، اگر شهر و منافع آن را متعلق به همه ساکنان بدانیم، زمین های پیرامون ایستگاه های مترو به عنوان بخشی اززمین های شهری با سهولت دسترسی ایجاد شده توسط مترو به نوعی تسهیلگر تعاملات اجتماعی شده است. در نتیجه الگوی توسعه مبتنی برحمل و نقل عمومی به عنوان یک راهکار برای ایجاد سهولت در دسترسی، تحقق عدالت اجتماعی، بهبود کیفیت زندگی و حمایت از سرمایهگذاری خصوصی و عمومی در حمل و نقل عمومی تبدیل شده است.
Keywords:
Authors
محمدرضا بهتاش
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
فرانه مشعوفی
دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال