مقایسه اقلیم دوحه و چابهار طراحی مجموعه تقریحی فرهنگی در چابهار

شناخت شرایط آب و هوایی هر منطقه مهم ترین عامل در ایجاد آسایش حرارتی کاربران ساختمان ها است. امروزه ، دانش بوم شنا سی ساختمان بر افزایش ظرفیت و کیفیت ف ضا با ا ستفاده از پارامترهای اقلیمی و زی ست محیطی در طراحی با توجه به الگوهای بومی توجه فراوان دارد. ک شور پهناور ایران با مناطق آب هوایی مختلف دارای معماری ارز شمند متنا سب با هر اقلیم می باشد. معماری بومی و ناب اقلیم گرم و مرطوب که بخش عمده کشور ایران در حاشیه شمالی خلیج فارس و دریای عمان را به خود اختصاص داده در طور زمان مورد بی توجهی قرار گرفته و بیشتر بافت های سنتی این مناطق از بین رفته اند. مطالعه تمهیدات اقلیمی معماران توانای این نواحی میتواند ایده های مفیدی در راستای خلق محیط های متناسب یا این اقلیم را فراهم سازد. این مقاله شامل مقایسه اقلیم دو شهر که یکی در ایران (چابهار) و دیگری در قطر (دوحه) می باشد که این دو شهر دارایاقلیم گرم و مرطوب بوده که در سواحل خلیج فارس قرار دارند. روش تحقیق در این پژوهش بصورت کیفی بوده که با مطالعه نتایج تحقیقات قبلی این حوزه، بررسی ویژگی های معماری بومی و تحلیل دیاگرام عناصر اقلیمی در بافتهای سنتی این مناطق و حضور در محیط بافت بمنظور ارائه راهکارهایی کاربردی در طراحی معماری امروز در نواحی گرم و مرطوب مورد بررسی قرار گرفت. اهداف عمده در این پژوهش دستیابی به اصولی است که صرفه جویی در مصارف انرژی، ایجاد آسایش حرارتی و اقلیمی، تلاش در جهت کاهش آلودگی های زیست محیطی ناشی از استفاده تجهیزات الکتریکی و مکانیکی و به حداقل رساندن هزینه تامین انرژی، با استفاده از راهکارهایی مانند جهت گیری مناسب ساختمان ، تهویه طبیعی دوطرفه ( استراتژی اصلی آسایش )، دوجداره کردن نمای ساختمان، استفاده از پیلوت، کاربرد حیاط مرکزی، کاربرد مصالح با ضریب حرارتی کم، طراحی پنجره های عمودی با قاب رنگ تیره و کاربرد پرده های کرکره ای هوشمند در بیرون باز شوهای ساختمان برای کنترل ورود میزان نور، حرارت و باد.... می باشد.

Keywords:

مقایسه اقلیمی , مجموعه تفریحی فرهنگی , قطر و ایران , دوحه و چابهار