معلّم فضیلت محور،روش تدریس مبتنی بر فضیلت

فضیلت گرایی از جمله نظریه های واقع گرا در فلسفه اخلاق می باشد، که از قدیم الایام و از سوی فلاسفه بزرگی همچون سقراط، افلاطون،ارسطو، فارابی و... به اشکال مختلف تبیین شده است. سقراط به عنوان پدر نظریه فضیلت معتقد بود که میان دانش و فضیلت پیوندی وثیق وجود دارد و در ضمن هر انسانی قادر است فضیلت را در نهاد خود بیابد. ما طبیعتاً قابلیت و استعداد این را داریم که فضایل را به خود بپذیریم.پرورش فضیلت متاثر از عوامل متعددی است که ورای کنترل شخص بوده و معلول آموزش، اجتماع، دوستان و خانواده است.آموزش عملی است که پرورش فضیلت در افراد را می طلبد. این دیدگاه در فلسفه آموزش از زمان ارسطو به وجود آمده است. از آن جایی که بخش اعظم آموزش در مدارس و توسط معلم انجام میشود، معلم نقش مهمی در پرورش فضایل دارد. معلمان باید تدریس خود را با مجموعه ای از وسایل تدریس با فضیلت شروع کنند، فضیلت یک بعد حیاتی تدریس است. در این مقاله که به روش مروری ـ تحلیلی انجام شده است؛ به بررسی فضیلت و اهمیت آن، تعریف فضیلت ، ماهیت و ویژگی های فضیلت و نقش معلم در پرورش فضایل میپردازیم.

Keywords:

فضیلت گرایی , معلم , تدریس