تحلیل آسیب شناسانه گسترش کمی آموزش عالی

دانشگاه بسان دستاورد جهاني نوانديش در گذار تحولات ساليان گذشته دستخوش تغييرات زيادي از جمله گستر ش كمّيآموزش عالي و افزايش پذيرش دانشجويان در رشته هاي مختلف شده و همزمان با اين پديده جهاني بافت آموزش عالي ايراننيز تغييرات مشابهي داشته است. به همين دليل آموزش عالي با چالش ها و مشکلات متعدي رو به رو است. افزايش داوطلبانتحصيلات عالي، گسترش كمي دانشگاه ها، كثرت موسسات آموزشي متنوع، حجم زياد دروس ارائه شه به اساتيد، خروجيهاي بي كيفيت نظام آموزشي كشور، محتواي آموزشي كه بيشتر ترجمه اي و وارداتي و به تعبيري غيربومي بودن، فقدانامکانات مهارتي، مالي و كالبدي لازم، روحيۀ مدرک گرايي حاكم بر تفکر دانشجويان، افزايش تعداد دانشجويان و همچنينوجود تعداد زيادي دانش آموخته بيکار از جمله مشکلات و چالش هايي هستند كه نظام آموزش عالي ايران را با مشکلاتزيادي مواجه كرده است. گسترش كمي نظام آموزش عالي، بدون توجه به ظرفيت هاي موجود و توان بافت اقتصادي، اجتماعيو فرهنگي جامعه، كاهش كيفيت نظام آموزشي عالي را نيز به دنبال خواهد داشت. روش پژوهش انجام شده توصيفي- تحليلياز نوع مطالعه مروري و كتابخانه اي است. اين مقاله با هدف بررسي آسيب شناسانه گسترش كمي آموزش عالي در نظامآموزش عالي ايران تدوين شده است.

Keywords:

آسیب شناسی , آموزش عالی , گسترش کمی