تحلیل میزان توسعه یافتگی مناطق شهری، شهر ارومیه و ارتباط آن با برنامه ریزی شهری

توسعه یک جریان چند بعدی است که نیازمند تغییرات اساسی در ساختار فرهنگی و اجتماعی از یـک طـرف و رشـداقتصادی و کاهش فقر و نابرابری از طرف دیگر میباشد. تمرکز شدید و عدم تعـادل از جملـه ویژگیهـای کشـورهای جهان سوم میباشد. بدین ترتیب فرآیند توسعه شهرها همواره یکـی ازمهمتـرین موضـوعات پـیش روی پژوهشـگران مسائل شهری بوده است به عبارتی توسعه شهر، زمانی میتواند فرآیندی مثبت تلقی شود که توسعه، همه جانبـه باشـد (اقتصادی- اجتماعی- فرهنگی- زیست محیطی و...). روش تحقیق دراین رساله بر اساس هدف از نوع کاربردی و نیز بر اساس روش و ماهیت بصورت توصیفی – تحلیلی بوده که روش توصیفی به صورت اسنادی و کتابخانـه ای انجـام پذیرفته و در روش تحلیلی با اتکا به مدل های جغرافیای (تاکسونومی عـددی و(GIS هـم چنـین از نـرم افـزار SPSS جهت کدگذاری و تجزیه و تحلیل داده های آماری و اثبات فرضیات بهره گرفته شده است. محدوده مورد مطالعـه ایـن پژوهش مناطق چهارگانه شهر ارومیه میباشد که از لحاظ چهار شاخص کلی در زمینـه آموزشـی، بهداشـتی- درمـانی،فرهنگی، مسکونی شهری در مقطع زمانی مورد پژوهش بین سالهای ۱۳۸۵-۱۳۹۵ انتخاب گردیدهاند.اثبات یافته ها و رتبه بندی نهایی تحقیق حاضر نشان دهنده این اهمیت می باشد که مناطق ۱و۴ در شهر ارومیه در سطح وضعیت رو به بهبود در زمینه های مورد بحث بوده در مقابل، مناطق ۲ و۳ که حالت حاشیه نشینی بر خـود دارنـد و در سطح توسعه نیافتگی و وضعیت بدتری قرار دارند. بنابراین در مورد روند نابرابری ها از نظر شاخص های مـورد بررسـی بایستی گفت؛ بطورکلی در مناطق کلان شهر ارومیه شاهد روند افزایش نابرابری ها هستیم نه کاهش آنها لـذا مـدیران و برنامه ریزان شهری باید تدابیری برای این مهم در پیش گیرند لذا این پژوهش؛ سعی در شناخت و ارائه هر چند اندک این تدابیر دارد.