پیش بینی شادکامی زناشویی بر اساس مولفه های شفقت به خود در دانشجویان زن متاهل

هدف پژوهش حاضر پیش بینی شادکامی زناشویی بر اساس مولفه های شفقت به خود در دانشجویان زن متاهل در شهر اصفهان بود. در این پژوهش از روش توصیفی از نوع همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان زن متاهل دانشگاه های سطح شهر اصفهان بود، که در سال1398 در سطوح تحصیلی مختلف دانشگاهی مشغول به تحصیل بودند، نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد بدین ترتیب 150 دانشجوی زن متاهل انتخاب شدند و به پرسشنامه های شادکامی زناشویی تگریان (1387)، شفقت به خود نف (2003) پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحلیل آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان دادند مولفه های شفقت به خود (دوری از قضاوت نسبت به خود، اشتراکات انسانی، دوری از انزوا، ذهن آگاهی و نبود همانند سازی افراطی) با شادکامی زناشویی رابطه مثبت و معنادار داشت ( (p>0/01 و در مولفه (مهربانی با خود) رابطه معنادار وجود نداشت .(p >0/01) براساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که شادکامی زناشویی با مولفه های شفقت به خود (به جز مولفه مهربانی با خود) در دانشجویان زن متاهل رابطه معنادار دارد. لذا متخصصان می توانند از نتایج این پژوهش در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی با بهره گیری مداخلاتی مانند درمان متمرکز بر شفقت، در جهت بهبود شادکامی زناشویی استفاده کنند.

Keywords:

شادکامی , شادکامی زناشویی , شفقت به خود