رابطه ترکیب انرژی و انتشار آلودگی هوا در ایران

مصرف انرژی همواره با انتشار آلودگی همراه است و انواع مختلف انرژی دارای میزان انتشار آلودگی هوای متفاوتی هستند. تغییر در ترکیب انرژی مصرفی نهایی به سمت افزایش سهم انرژیهای با انتشار آلودگی کمتر، در مقابل انرژیهای با انتشار آلودگی بیشتر، باعث کاهش انتشار کل آلودگی هوا میشود. مطابق داده های موجود، ترکیب انرژی مصرفی نهایی کشور جمهوری اسلامی ایران، در مدت زمان چند دهه ی اخیر، عمدتا شامل انواع فرآورده های نفتی، گاز طبیعی و انرژی برق است. در این مقاله برای سنجش اثر ترکیب انرژی بر انتشار آلودگی هوا در کشور ایران از روش ضرایب انتشار آلودگی هوا استفاده شده است. برای ضرایب انتشار فرآورده های نفتی و گاز طبیعی در بخشهای مختلف اقتصاد ایران از نتایج مطالعات صورت گرفته پیشین استفاده شده است. در این مقاله به منظور تخمین ضرایب انتشار آلودگی هوا مربوط به انرژی برق روش جدیدی پیشنهاد شده است. در این روش پارامترهای درصد اتالف مسیر و نیروگاه، میزان تولید برق در محدوده جغرافیایی، میزان مصرف برق در محدوده جغرافیایی در کنار ضریب انتشار نیروگاهی در تخمین وارد شده اند. بعد از جمع بندی این ضرایب انتشار، مشخص شد که سنجش ترکیب انرژی مصرفی نهایی با روش ضرایب انتشار برای آالینده های شاخص اکسیدهای گوگرد، اکسیدهای نیتروژن، مونواکسید کربن و ذرات معلق ریز بیانگر پاکتر بودن گاز طبیعی از انرژی برق و پاک تر بودن انرژی برق از فرآورده های نفتی برای کشور ایران در سالهای اخیر است. به این ترتیب انتظار میرود با افزایش سهم گاز طبیعی نسبت به انرژی برق و فرآورده های نفتی و همین طور افزایش سهم انرژی برق نسبت به فرآورده های نفتی در ترکیب انرژی مصرفی نهایی )با فرض ثابت ماندن سایر شرایط( انتشار آلودگی هوا کاهش یابد.

Keywords:

محیط زیست , ترکیب انرژی , اقتصاد محیط زیست , آلودگی هوا , سیاستگذاری انرژی.