بررسی اثر زمان استراحت، جنسیت و ویژگی های فردی بر روی خستگی و قدرت ایزومتریک عضلانی با کارآزمایشگاهی

اختلالات اسکلتی عضلانی و در راس آنها کمردرد از جمله شایعترین بیماریهای شغلی هستند که ناشی از عوامل مختلف فیزیکی، روانشناختی و فردی میباشند و سالیانه هزینههای پزشکی گزافی صرف آنها میشود.کار فیزیکی، الگوهای کار استراحت و خستگی عضلانی از جمله ریسک فاکتورهای شناخته شده برای اختلالات اسکلتی عضلانی هستند و ارزیابی خستگی عضلانی به منظور طراحی مناسب برنامه کار استراحت و بازیابی عضلانی حائز اهمیت است.هدف این تحقیق ارزیابی خستگی و قدرت ایزومتریک عضلانی مبتنی بر جنسیت، زمان استراحت و ویژگیهای فردی هنگام فعالیتهای تکراری بود.با استفاده از دستگاه دینامومتر، 31 نفر از دانشجویان داوطلب، متشکل از 19 آقا و 12 خانم، در یک کار آزمایشگاهی شرکت کردند و اطلاعات آنتروپومتریکی آنان نیز ثبت گردید. تحلیل نتایج با نرم افزار مینی تب نشان داد که مقاومت عضلات بالاتنه خانمها نسبت به خستگی از آقایان بیشتر است اما قدرت عضلانی خانمها حدود 41 % آقایان بود وبین ویژگیهای فردی مانند شاخص توده بدن با قدرت ایزومتریک عضلانی، رابطه همبستگی وجود نداشت.با توجه به نتایج پیشنهاد گردید که برای فعالیتهای تکراری با اعمال نیرو زیاد و زمان استراحت مکفی از کارگران مرد و برای فعالیتهای تکراری با اعمال نیرو کم و فرکانس بالا از کارگران زن استفاده شود.

Keywords:

ارگونومی , مهندسی سیستمهای سلامت , فیزیولوژی کار , زمان کار استراحت , خستگی , بازیابی عضلانی , شاخص توده بدن.