قابلیت های شاهنامه برای برگردان به فیلمنامة داستانی(با محوریت داستان رستم و اسفندیار)

داستان فصل مشترك میان ادبیات و بسیاری از هنرهاست. هنرهایی چون تئاتر، سینما و حتی نقاشی و موسیقی. اما داستان برای تبدیل شدن به فیلمنامه باید دارای ویژگی هایی باشد که ابتدایی ترین آن تصویری بودن داستان ادبی مورد نظر است. چرا که تصویر برآمده از وصف شاعر یا نویسنده جاندارترین عنصری است که بیننده را به درك موقعیت مکانی و زمانی میرساند. از این رو در مقالة حاضر سعی شده است با تمرکز بر عناصر «تصویر» و «داستان» که از مهم ترین عوامل ساختاری در شکل گیریِ فیلمنامه هستند، از آمادگی و قابلیت داستان های شاهنامه در برگردان به قالب فیلمنامةداستانی سخن گفت. بدین منظور با تعریف کلیاتی چون تصویر(اعم از حماسی و سینمایی)، داستان و فیلمنامه بحث را آغاز نموده و در ادامه با طبقه بندی و شرح ساختار داستانی فیلمنامه که بیشتر مبتنی بر عناصر تصویری و داستانی چون صحنه، شخصیت، پیرنگ، مضمون، و گفتگو است، بحث را پی گرفته و در این میان با نشان دادن نمونه هایی از داستان رستم و اسفندیار شاهنامه و تطبیق ساختار داستانیِ آن با ساختار فیلمنامه و آوردن نمونه هایی از تصویرسازی در این داستان، پژوهش به سرانجام می رسد.

Keywords:

شاه نامه , تصویرحماسی , فیلمنامه , رستم و اسفندیار