اثر گرایش به تجزیه‌ و تحلیل بر پیش‌نگری در شرکت‌های مشاورۀ مدیریتی و اقتصادی

پیش­ نگری یکی از انواع جهت­ گیری های استراتژیک سازمانی است. پژوهش­ ها نشان داده است که شرکت­هایی که گرایش بیشتری به پیش ­نگری دارند از عملکرد بهتری نسبت به رقبای خود برخوردار هستند. بنابراین شناسایی عواملی که بر گرایش سازمان به پیش ­نگری تأثیر می­گذارند از اهمیت برخوردار است. گرایش به تجزیه ­و ­تحلیل نیز به عنوان یکی از جهت­ گیری­ های استراتژیک سازمانی شناخته می­ شود. گرایش به تجزیه­ و­ تحلیل به معنای توجه سازمان به اموری مانند سیستم­ های پشتیبان تصمیم­ گیری، تکنیک­ های برنامه­ ریزی، سیستم ­های کنترلی، برنامه­ ریزی منابع انسانی و ارزیابی عملکرد مدیران ارشد است. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطۀ میان گرایش به تجزیه­ و­ تحلیل و گرایش به پیش ­نگری است. جامعۀ آماری پژوهش شامل شرکت ­های مشاورۀ مدیریتی و اقتصادی ایران بود. از میان پرسشنامه­ های توزیع­ شده 91 پرسشنامه تکمیل و بازگردانده شد. تجزیه ­و­ تحلیل داده ­ها براساس روش مدل­سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم­ افزار SmartPLS3 انجام شد. یافته­ ها گویای آن بود که گرایش به تجزیه ­ و ­تحلیل بر گرایش به پیش­ نگری اثر مثبت معنادار دارد. نتایج دلالت بر آن دارد که شرکت های مشاوره­ای که در فضای رقابتی امروز قصد دارند پیش­ نگری را تقویت کنند ضروری است تا توجهی جدی به مقولۀ تجزیه ­و ­تحلیل معطوف کنند.

Keywords:

گرایش به تجزیه ­و­ تحلیل , پیش ­نگری , جهت­ گیری استراتژیک , مشاورۀ مدیریتی و اقتصادی , مدل­سازی معادلات ساختاری طبقه­ بندی JEL: L84 , L26 , L10