برخی ابیات فارسی از سدۀ چهارم و اوایل سدۀ پنجم هجری در چند مأخذ کهن

از میراث ادبی نخستین سرایندگان در دهه‌های ابتدایی تاریخ شعر فارسی، ابیات اندکی بر جای مانده است. یکی از دغدغه‌های همیشگی پژوهشگران، بازیابی این آثار از خلال منابع گوناگون بوده است. در این پژوهش، چند منبع چاپ‌نشدۀ پراهمیت، همگی از سدۀ ششم یا اوایل هفتم هجری، معرّفی خواهد شد که ابیاتی از ابوالعباس مأمون خوارزمشاه از عهد سامانی، و عنصری، فرخی، زینبی، و عسجدی از عهد غزنوی اوّل را در بر دارد. این منابع عبارتند از: رسائل العشاق از سیفی نیشابوری، حلیة الآداب، و مونس‌نامه. در این میان، نقل بیتی از منظومۀ گم‌شدۀ «شادبهر و عین‌الحیاة» سرودۀ عنصری، و نیز بیتی از عسجَدی که قضاوتی دربارۀ مقایسۀ ارزش ادبی نظم و نثر در بردارد، حائز اهمیت بیشتری است.    

Keywords:

شعر فارسی , عهد سامانی , عهد غزنوی , رسائل العشاق , مونس‌نامه , حلیة الآداب