مدل یابی روابط ساختاری سن تندرستی با بهزیستی روانشناختی از طریق نقش میانجیگری خودکارآمدی درفرهنگیان بازنشسته شهرستان گنبدکاووس در سال 99

هدف از انجام پژوهش حاضر مدل یابی رابطه علّی بین سن تندرستی و بهزیستی روان شناختی از طریق نقشمیانجیگری خودکارآمدی بود. همچنین جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه فرهنگیان بازنشسته شهرستان گنبدکاووس بهتعداد 3388 نفر تشکیل دادند که از میان آن ها 200 نفر به روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب انتخاب شدند. با توجهبه شرایط کنونی جامعه به خاطر ویروس کرونا پس از مراجعه حضوری به درب منزل پاسخ دهندگان در خصوص نوع ونحوه ی تکمیل پرسشنامه ها توضیحات مقدماتی در اختیار افراد قرار گرفت و در نهایت کل افراد نمونه ی پژوهش بهپرسشنامه ها پاسخ دادند (تعداد 150 نفر مرد و 50 نفر زن). پس از جمع آوری پرسشنامه ها، تجزیه وتحلیل نتایج دادههای خام استخراجی از ابزار گردآوری با نرم افزار SPSS 23 و LISREL انجام گردید. به طور کلی روابط اشاره و مدلپژوهش حاضر مبنی بر اینکه سن تندرستی بر بهزیستی روان شناختی از طریق نقش میانجی گری خودکارآمدی درفرهنگیان بازنشسته تاثیر مثبت دارد و مورد تایید واقع گردید.

Keywords:

سن تندرستی , بهزیستی روان شناختی , خودکارآمدی , بازنشستگان