دسته بندی استناد به آیات قرآن کریم در اثبات فقهی مشروعیت قراردادها.

قرآن کریم، به عنوان اصلی ترین سرچشمه ی استنباط احکام فقهی، همواره مورد توجه ویژه ی پژوهشگران فقه بوده و بسیاری از شاخه ها و سرشاخه های دانش اصول از همین راهگذار به دست آمده و بالیده اند. یکی از پرسش های برجسته در این باره، امکان استناد به آیات قرآن کریم برای نشان دادن مشروعیت عقود و قراردادهاست. رویکرد برخی از فقیهان در این زمینه، پذیرش حداکثری و آسان گیری در استدلال ها بوده است. این رویکرد می تواند از ثابت شدن مسئله ی یاد شده توسط ادله ی دیگر سرچشمه گرفته باشد. در این نوشتار، گونه های پنجگانه ی استناد به آیات قرآن کریم در مسئله ی یاد شده مورد شناسایی قرار گفته و به برخی از برجسته ترین پیش انگاره های آن اشاره شده است؛ همچنین به صورت کوتاه برخی از این پیش انگاره ها مورد نقد و بررسی قرار گرفته اند. به نظر می رسد برخی از رویکردها در این زمینه، آسیب هایی را می توانند به همراه داشته باشند. توجه به «فضای استدلال» و «رویکرد فقیهان» در این مورد می تواند از بروز اشتباه و کژاندشی پیشگیری نماید.

Keywords:

قرآن کریم , مشروعیت عقود , آیات الاحکام , فقه خصوصی