معنای واژۀ «مستمرّ» در آیۀ (وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ) با تکیه بر بافت زبانی و غیر زبانی

واژۀ « مستمرّ» در آیۀ شریفۀ (وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ) (قمر /۲) از واژگان قرآن کریم است که مفسران در بیان معنای آن دچار اختلاف شده و آرای گوناگونی را مطرح نموده اند؛ همان گونه که در میان منابع دانش لغت هم این تشتت آراء و اقوال دیده می شود؛ زیرا عده ای این واژه را دارای یک اصل معنایی دانسته و برخی برای آن چند اصل معنایی در نظر گرفته اند. اختلاف در اصل معنای لغوی «مستمرّ»، مفسران را در تفسیر این آیه دچار اختلاف نظر نموده است؛ سحر متداوم، سحر زائل شونده، سحر قوی، سحر مشابه و سحر فراگیر از معانی «سحر مستمرّ» در تفاسیر موجود است. با توجه به اختلاف گسترده ای که در میان مفسران در بیان معنای این ترکیب وجود دارد، به نظر می رسد می توان با تکیه بر نقش عناصر زبانی در متن و تأثیر آن در تشخیص معنا و موقعیت تولید متن، معنای تداوم را بر دیگر معانی ترجیح داد. بافت زبانی و غیرزبانی این آیه نشان می دهد، معنای مستمرّ باید دارای بار منفی باشد و از میان معانی منفی که مطرح شده، معنای تداوم با بافت زبانی و غیرزبانی هماهنگ تر است.

Keywords:

سورۀ قمر , سحر , مستمرّ , بافت زبانی و غیرزبانی