رابطه بین توانمندسازی و کیفیت زندگی کارکنان راه آهن شاهرود

این تحقیق سعی دارد رابطه توانمندسازی و کیفیت زندگی کارکنان راه آهن شاهرود را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. فرضیه اصلی مورد مطالعه عبارت است از: بین توانمندسازی و کیفیت زندگی کارکنان راه آهن شاهرود رابطه وجود دارد. متغیر مستقل، توانمندسازی است که مؤلفه های آن عبارتند از: شایستگی، استقلال، موثر بودن، معنادار بودن و اعتماد و متغیر وابسته هم عبارت است از کیفیت زندگی. جامعه آماری این تحقیق را کارکنان راه آهن شاهرود تشکیل می دهند که حجم نمونه این پژوهش شامل 113 نفر می باشد. روش جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اسپریتزر (1995) و میشرا (1994) با 15 سوال و پرسشنامه استاندارد واروشربون (1992) با 36 سوال می باشد. برای تائید روایی از نظرات اساتید خبره و همچنین، نتایج تحلیل عامل تاکیدی استفاده گردید که نتیجه حاکی از تایید پرسشنامه بود. برای تائید پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید. روشهای تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمونهای آلفای کرونباخ، کولموگروف اسمیرنوف و ضریب همبستگی پیرسون صورت پذیرفت. نتایج آزمون ها نشان داد بین توانمندسازی و کیفیت زندگی کارکنان راه آهن شاهرود رابطه وجود دارد.

Keywords:

توانمندسازی , کیفیت زندگی , راه آهن شاهرود.