تحلیل و اژه سازی زبان فارسی بر اساس نظریه صرف ساخت بنیاد: شواهدی از کلمات مرکب

مقاله حاضر بر آن است تا دلایل و شواهدی، در پیوند با تحلیلِ فرآیندهای واژه‌سازی در زبان فارسی بر پایة صرفِ ساخت‌بنیاد (Booij, 2010b) ارائه دهد. در ابتدا، مفاهیمِ ساخت، واژگانِ سلسله‌مراتبی و الگوی واژه­سازی معرفی خواهند شد. بر اساس این رویکرد، به جای قواعد واژه­سازی از الگوهای واژه­سازی استفاده می­شود. سپس، نشان داده می‌شود که ویژگی­های کلی برخی واژه‌های مرکب- از جمله واژه‌های مرکب برون­مرکز، شاهدی برای تحلیل این گونه واژه‌ها، به عنوان ساخت و الگوهای واژه­سازی هستند. شاهد بعدی، مربوط به زایایی درونه­گیری‌شده و رخ‌داد همزمان دو یا بیشتر از دو الگوی واژ­ه­سازی است. در هر دو مورد زایایی یک فرایند واژه­سازی وابسته به درونه­گیری آن در یک فرایند دیگر است. در این موارد، واژه‌ها با بهره‌گیری از تلفیق الگوهای واژ­ه­سازی تولید می­شوند. یافته‌ها نشان می­دهد رویکرد ساخت­بنیاد در تحلیل فرایندهای واژه­سازی زبان فارسی کارآمد بوده‌است. این شواهد، می­تواند از تحلیل فرایندهای واژه­سازی در زبان فارسی بر پایة صرف ساخت بنیاد پشتیبانی کند.

Keywords:

ساخت , صرفِ ساخت بنیاد , الگوی واژه‌سازی , واژگان سلسله‌مراتبی , زبان فارسی