اثر کمپوست سنبل آبی و اسید هیومیک بر برخی ویژگی های بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی سوسن (Longiflorum×Asiatic cv. Eyeliner)

یکی از عوامل مهم در تولید و پرورش گیاهان زینتی استفاده از بسترهای کشت مناسب است. گسترش سنبلآبی (Eichhornia Crassipes) در سال های اخیر به عنوان یک مشکل در تالابها و آبگیرهای شمال کشور مطرح بودهاست. تبدیل این گیاه به کمپوست و ورمی کمپوست و کاربرد آن به عنوان بستر کشت می تواند یکی از روش های موثر برایکنترل آن باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش کمپوست سنبل آبی و هیومیک اسید در پرورش گیاه سوسن می باشد.آزمایش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. فاکتور اول کمپوست سنبل آبی (با نسبت های25، 50، 75، 100 درصد حجمی) و فاکتور دوم اسید هیومیک (صفر، 250 و 500 میلی گرم در لیتر) بود. ترکیب پیت + پرلیت با نسبت حجمی 2 به 1 به عنوان بستر شاهد درنظر گرفته شد. با توجه به نتایج بدست آمده اثر کمپوست، هیومیکاسید و برهمکنش آنها بر صفات مورد بررسی معنی دار بود. بیشترین عمر گلجایی با 25 % افزایش نسبت به تیمار شاهد درکمپوست 50% + هیومیک اسید 250 میلی گرم در لیتر حاصل شد. بیشترین کلروفیل، نیتروژن، فسفر و کلسیم در کمپوست50% + هیومیک اسید 250 و 500 میلی گرم در لیتر ثبت شد. گیاهان کشت شده در بستر حاوی 50% کمپوست دارایبیشترین عنصر پتاسیم بودند. نتیجه پژوهش حاضر نشان داد استفاده از درصدهای پایین کمپوست سنبل آبی به همراههیومیک اسید در بهبود صفات بیوشیمیایی و عمرگلجایی سوسن موثر بود.

Keywords:

بستر کشت , گیاه زینتی , مواد هیومیکی , سوخ