تحلیل رابطه هنر با روان انسان در معماری (هنردرمانی)

افزایش شهرنشینی و هجوم جمعیت به شهرها باعث افزایش ازدحام و به طبع آن افزایش ساخت و سازهای بی رویه وغیراصولی در محیط شهرها شده است. افزایش ساخت و ساز باعث تخریب بیشتر محیط، باغات و فضاهای بکر و طبیعیدرون و اطراف شهرها می گردد که شاهرگ های تنفسی محیط شهر و انسان های شهرنشین می باشند. این تخریب گستردهمحیط زیست همراه با ساخت و سازهای مغایر با طبیعت باعث افزایش آلایندگی های مختلف در محیط شهرها و فضاهایزندگی انسان و بروز مشکلات متعدد شهرنشینان شده است. این مشکلات عدیده که امروزه به سمت افزایش آسیب هایجسمی و روحی انسان شهرنشین می رود، لزوم بازبینی و بازگشت به طراحی های دقیق تر و روانشناسانه برای محیط وساختمان های جدید شهری را نشان می دهد. تکنولوژی و علم امروز معماری برای جلوگیری از تخریب طبیعت و در عینحال بازسازی طبیعت در محیط های شهری به راهکار معماری به عنوان یکی نوع هنردرمانی و استفاده از روانشناسی محیطیدر طراحی ساختمانها روی آورده است. در این مقاله اثرات مثبت جسمی و روانی هنردرمانی (معماری) و قرار گیریانسان در این موقعیت و اثرات روانی آن، مورد بررسی قرار گرفته است. این بررسی نشان می دهد توجه به هنر و حضورمستمر آن در محیط زندگی باعث بهبود سطح زندگی روانی انسان می شود و تأثیرات عمیقی بر احساسات و روحیات اومی گذارد. لذا استفاده از هنر معماری به عنوان هنردرمانی، امری ایده آل در فضای زندگی ماشینی بشر امروز به حسابمی آید که باعث برانگیخته شدن احساس شادی و صمیمیت و ایجاد آرامش و طراوت در انسان می شود.

Keywords:

هنردرمانی , معماری , آرامش روان , انسان