بن مایه های ادبیات پایداری در شعر دینی احمد وائلی

احمد وائلی، یکی از خطیبان و شاعران برجستۀ معاصر شیعی در عراق است. وی، به عوان شاعری بلند اندیش و ادیبی نوآور، نگرانی های ملت خود را بر دوش گرفت و در برابر استبداد و استعمار به دفاع از آنها پرداخت. شاعر، تنها به بیان دشواری ها و چالش های موجود در جامعۀ اسلامی نمی پردازد، بلکه مجاهدان و مردم را به بصیرت، آگاهی، پایداری و مبارزه علیه استبداد و استعمار نیز فرا می خواند. اصالت اسلامی- شیعی و پرهیز از غرب گرایی و تفرقه، مشخصۀ بارز اندیشه وائلی بود. پیروی از آموزه های اهل بیت (ع) وی را، به مانند برخی شاعران کلاسیک شیعه، در خط اول مبارزۀ با استبداد و استعمار قرار داده است؛ از این رو، نام و روش او همواره در ذهن مردم عراق و برخی دیگر از سرزمین های اسلامی ماندگار شده است. استفاده از صور خیال معتدل، بکارگیری ساختارهای خطابی استوار، توجه به مسائل فکری، اعتقادی، نیازها و خواسته های کنونی مسلمانان از جمله ویژگی های بارز شعر دینی و پایداری ایشان است. دو محور اساسی این پژوهش، عبارت است از: الف) گذری کوتاه بر مفهوم ادب پایداری و معرفی جایگاه شعری احمد وائلی. ب) پردازش توصیفی - تحلیلی موضوع با محوریت ادبیات پایداری در شعر ایشان.

Keywords:

احمد وائلی , شعر دینی , شعر معاصر , عراق , ادبیات پایداری