اقدامات توانمند سازی اجتماعی شهرداریها در سکونتگاههای غیررسمی با رویکرد مشارکت عمومی

رشد فزاینده ابعاد شهرنشینی و شکل گیری مقیاس های جدیدی از رشد شهر در چند دهه اخیر موجب شده است که شهر وشهرسازی معاصر باچالش های نوینی مواجه شود. گسترش سریع شهرها با رشد سریع سکونتگاههای غیررسمی همراه بوده است. رشد بی رویه این سکونتگاهها موجب به مخاطره افتادن محیط زیست وتهدیدی جدی برای انسجام و پایداری شهرمی باشد. از معضلات استراتژیک و راهبردی در شهرهای کنونی ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی می باشد. که از دلایل اصلی آن افزایش جمعیت در شهرها به دنبال عدم تعادل های فضایی در سطح ملی و منطقه ای، افزایش تقاضا در بخش زمین و مسکن و همچنین عدم تقدم میان توسعه زیر ساخت های شهری و امکانات وابسته به سکونت را می توان عمده دلایل مرتبط با موضوع با شمارآورد. نکته مهم در باب سکونتگاه های غیررسمی هزینه های به مراتب بیشتر اقتصادی اجتماعی در نتیجه نپرداختن به این موضوع است که ضرورت توجه به توانمند سازی اجتماعی در این محلات را دو چندان کرده است. در این مقاله سعی شده با تاکید بر ضرورت امر ساماندهی و توانمد سازی اجتماعی اینگونه سکونتگاه ها راهکارهای مناسب را بررسی و بهترین آنها را انتخاب و ارائه شود. برای این منظور و با توجه به ماهیت پژوهشی تحقیق، از مطالعه کتابخانه ای و بررسی اسناد و منابع موجود استفاده شده است. و هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اقدامات توانمند سازی اجتماعی شهرداریها در سکونتگاههای غیررسمی با رویکرد مشارکت عمومی با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد آسیبهای اجتماعی در این سکونتگاهها پدیده هایی واقعی، متغیر، قانونمند و قابل کنترل و پیش گیری اند. که کنترل پذیری آسیبهای اجتماعی شناخت علمی آنها را در هر جامعه ای برای پاسخ به پرسشهای نظری و عملی و کاربردی از ایده ها و یافته های علمی تولید شده در برنامه ریزی های کوتاه و بلند مدت برای مقابله صحیح با آسیبهای اجتماعی، درمان یا پیشگیری از گسترش و پیدایش آنها را ضروری و پر اهمیت می سازد.

Keywords:

توانمند سازی , آسیب های اجتماعی , سکونتگاههای غیررسمی , مشارکت عمومی