تضاد و متناقضنما در دیوان شمس با جستاری در تبارشناسی تضاد و متناقضنما در منابع بلاغی
Publish place: Literary Arts، Vol: 12، Issue: 3
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 524
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LIAR-12-3_005
تاریخ نمایه سازی: 16 دی 1399
Abstract:
بحث تضاد و تقابل در آثار ادبی از اهمیت زیادی برخوردار است و برخی از شگردهای مؤثر ادبی و بلاغی مثل تضاد، مقابله، متناقضنما (پارادوکس)، ایهام تضاد و ... بر بنیاد تضاد و تقابل بنا نهاده شده است. در این مقاله با شیوة توصیفی- تحلیلی و با رویکرد تحلیل محتوا، نخست آرایة تضاد و متناقضنما (پارادوکس) در کتابهای بلاغی بررسی شده، سپس کاربرد این فنون در 50 غزل از غزلیات مولوی بررسی و تبیین شده است. نتیجه این است که در کتابهای بلاغی متأخر، تعاریف و تقسیم‌بندی‌ها دقیق‌تری از شگرد ادبی تضاد ارائه شده و گسترة آن فراتر از گذشته دانسته شده است و آرایة متناقضنما تنها در برخی از کتابهای بلاغی متأخر بحث شده است. مولوی در استفاده از این شگرد ادبی مقلد صرف نیست، بلکه بهاقتضای حال نوآوری کرده است. متناقضنماهای غزلیات مولوی بسیار و از نوع اسنادی است. استفادة نسبتاً زیاد از تقابلآفرینی در غزلیات مولوی ضمن اینکه نشاندهندة فهم عمیق هنری و بلاغی او از قابلیتهای هنری فنون بلاغت است، به این واقعیت هم اشاره دارد که تعبیرات پارادوکسیکال با فضاهای عرفانی متناسب است. درمجموع میتوان گفت استفادة مولوی از شگرد تضاد و متناقضنما در نبوغ ذاتی و اندیشة خلاق و وجد و حال عرفانی او ریشه دارد.
Keywords:
Authors
سیدمهدی رحیمی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
فاطمه بیدختی
استادیار گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسیدانشگاه فرهنگیان، بیرجند، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :