بررسی تجربی تأثیر نانو ذرات بر خواص تریبولوژیکی روان کننده‌های زیستی

دستیابی به ماده­ی افزودنی با قابلیت بالا به‌منظور بهبود سطح کیفیت روان کار، افزایش طول عمر و کارایی آن، سازگاری با محیط‌زیست، قابلیت بازیافت و کاهش هزینه­ی تولید آن از چالش‌های اساسی صنعت روان کاری کشور می‌باشد. در این پژوهش با استفاده از روش آزمون پین روی دیسک، تأثیر نانو ذرات دی‌اکسید تیتانیوم به­عنوان ماده افزودنی با غلظت­های وزنی1/0، 2/0 و 5/0 درصد بر خواص تریبولوژیکی روان کار زیستی بررسی شد. بعد از انجام آزمون­های سایش، ضریب اصطکاک و رسانایی گرمایی، بهترین نمونه انتخاب و به­منظور پایش وضعیت روغن و آنالیز عناصر فرسایشی در موتورسیکلت تک سیلندر هوندا CDI-125 به صورت میدانی مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس آزمون­های انجام‌شده مشخص شد نانو روان کار با غلظت 5/0 درصد وزنی دارای بهترین نتایج است. به عبارتی افزایش غلظت وزنی نانو ذرات به­عنوان افزودنی در روغن زیستی اپوکسی نتیجه مثبتی در بهبود خواص ضد سایشی و اصطکاک آن داشت. همچنین نتایج آنالیز عنصری نشان داد کاربرد مخلوط نانو روان کار تأثیر مثبتی در کاهش عناصر فرسایشی آهن، کروم، آلومینیم، قلع و نیکل نداشت ولی عناصر فرسایشی مس، سرب و مولیبدن کاهش یافت.

Keywords:

نانو ذرات , روغن زیستی , ضریب اصطکاک , خواص ضد سایشی