پیش بینی افسردگی و افکار خودکشی زنان دارای همسر معتاد بر اساس استرس ادراک شده و ناگویی خلقی

هدف پژوهش حاضر، پیش‌بینی افسردگی و افکار خودکشی زنان دارای همسر معتاد بر اساس استرس ادراک‌شده و ناگویی خلقی می­باشد. روش پژوهش حاضراز نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متأهل دارای همسر معتاد در شهرستان پارساباد در سه‌ماهه سوم سال 1398 بود (N=216). 124 زن دارای همسر معتاد به‌عنوان نمونه و با روش در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های ناگویی خلقی تورنتو بگبی و همکاران (1994)، استرس ادراک‌شده کوهن و همکاران (1983)، افسردگی بک و همکاران (1996) و افکار خودکشی بک (1961) پاسخ دادند. داده‌های جمع‌آوری‌شده با آزمونه‌ای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام و نرم‌افزار­20-SPSS تحلیل شد. یافته­های پژوهش نشان داد که استرس ادراک‌شده و ناگویی خلقی می­توانند، افسردگی و افکار خودکشی زنان دارای همسر معتاد را به‌طور معنی­دار پیش­بینی کنند (05/0>P). با توجه به نتایج پژوهش می­توان بیان کرد که استرس ادراک‌شده و ناگویی خلقیاز عوامل دخیل در افسردگی و افکار خودکشی زنان دارای همسر معتاد می­باشند که می­توان در برنامه­های پیشگیری از این آسیب روان‌شناختی و اجتماعی، این متغیرها را موردتوجه جدی قرارداد.

Keywords:

استرس ادراک شده , افسردگی , زنان معتاد , ناگویی هیجانی