تأثیرآموزش مهارت ارتباطی با رویکرد دینی بر عزت‌نفس و سلامت روان زنان سرپرست خانوار

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش مهارت ارتباطی با رویکرد دینی بر افزایش سلامت روان و عزت نفس زنان سرپرست خانوار بود که به شیوه شبه ­آزمایشی با طرح پیش ­آزمون- پس ­آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان سرپرست خانوار شهر پرند بود که تعداد 60 نفر از آنها به روش نمونه­ گیری تصادفی چند مرحله­ ای انتخاب و در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه گمارده شدند. داده­ های پژوهش قبل و بعد از اجرای مداخله آزمایشی مهارت­ های ارتباطی با رویکرد دینی و با استفاده از پرسش ­نامه سلامت روانی گلدبرگ و مقیاس عزت نفس کوپراسمیت جمع­ آوری شد. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس با نرم افزار SPSS10 نشان داد که بین عزت‌نفس (F=49/35  و P< 0/001) و سلامت روانی (F=83/72  و P<0/001) گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد. این تفاوت که نشان­ دهنده تأثیر مثبت آموزش مهارت‌های ارتباطی با رویکرد دینی در بهبود عزت‌نفس و سلامت روانی زنان سرپرست خانوار است، در روش های درمانی و پیشگیرانه بهبود سلامت روان این زنان توصیه می ­شود.

Keywords:

رویکرد دینی , مهارت ارتباطی , سلامت روان , عزت نفس , زنان سرپرست خانوار