سلامت معنوی به عنوان تعدیل‌کننده رابطه بین انزوای اجتماعی و بهزیستی ذهنی دانشجویان دختر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تعدیل­کنندگی سلامت معنوی در رابطه بین انزوای اجتماعی و بهزیستی ذهنی بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می­باشد که در سال تحصیلی 96-1395 انجام شد. شرکت­کنندگان پژوهش شامل 240 نفر از دانشجویان دختر دوره کارشناسی دانشگاه لرستان بودند که با روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند. ابزار جمع­آوری داده­ها شامل؛ مقیاس بهزیستی ذهنی، پرسش­نامه سلامت معنوی و پرسش­نامه انزوای اجتماعی بود. داده­های حاصل با استفاده از رگرسیون سلسله­مراتبی تعدیلی به منظور بررسی توان تعدیلی متغیر سلامت معنوی تحلیل شدند.یافته­های تحلیل رگرسیون تعدیلی، نقش تعدیل­گر سلامت معنوی در رابطه بین انزوای اجتماعی و بهزیستی ذهنی را مورد تایید قرار داد. بر اساس نتایج می­توان گفت که انزوای اجتماعی، عامل مهمی در بهزیستی ذهنی است که سلامت معنوی تأثیر آن را کمتر می­کند.

Keywords:

انزوای اجتماعی , سلامت معنوی , بهزیستی ذهنی