تأثیر مداخله مبتنی بر شفقت بر خوش‌بینی و تاب‌آوری زوجین دچار تعارض

تعارضات زناشویی، کیفیت ارتباط میان زوجین، صمیمت زناشویی و تاب‌آوری را کاهش می‌دهد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر مشاوره مبتنی بر شفقت بر خوش‌بینی و تاب‌آوری زوجین دچار تعارض صورت پذیرفت. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری دربرگیرنده همه زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان در سال 1396 تشکیل می‌دادند. تعداد نمونه در پژوهش 30 زوج بود که با استفاده از شیوه نمونه‌گیری غیر تصادفی هدفمند انتخاب و به‌صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش مداخله مشاوره مبتنی بر شفقت را 8 جلسه یک و نیم‌ساعته به مدت 2 ماه دریافت نمود، درحالی‌که گروه گواه این مداخله را دریافت نکرد. سپس افراد هر دو گروه تحت پس‌آزمون قرار گرفتند. ابزارهای مورداستفاده دربرگیرنده پرسشنامه تعارض زناشویی (براتی و ثنایی، 1375)، پرسشنامه خوش‌بینی (شی‌یر و کارور، 1985) و تاب‌آوری (کانر و دیویدسون، 2003) بود. تجزیه‌وتحلیل داده‌های برآمده از این پژوهش توسط نرم‌افزار (SPSS) ویرایش 23 با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس صورت گرفت. برآیندها نشان داد که مشاوره مبتنی بر شفقت بر خوش‌بینی و تاب‌آوری زوجین شهر اصفهان در مرحله پس‌آزمون تأثیر معنی‌دار داشته است (P<0.0001). بر پایه یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر شفقت با بهره‌گیری از فنونی همانند آموزش ذهن‌آگاهی، همدلی و همدردی نسبت به خویش و مدیریت احساسات و عواطف دشوار می‌تواند خوش‌بینی و تاب‌آوری زوجین دچار تعارض را افزایش دهد.

Keywords:

compassion-based counseling , conflicting couples' , optimism , resiliency , تاب‌آوری , خوش‌بینی , زوجین دچار تعارض , مشاوره مبتنی بر شفقت