تأثیر زوج‌درمانی مثبت نگر بر بی‌آلایشی زناشویی و رضایت جنسی بانوان دانشجو

بی‌آلایشی زناشویی یکی از عوامل مؤثر بر ثبات خانواده‌ است. همچنین رضایت جنسی می‌تواند این بی‌آلایشی را در زنان پررنگ کند. هدف از پژوهش حاضر اثربخشی زوج‌درمانی مثبت نگر بر بی‌آلایشی زناشویی و رضایت جنسی دانشجویان دختر متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول بود. این پژوهش، یک پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری موردمطالعه همه دانشجویان دختر متأهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول در سال 1398 بودند که از طریق نمونه‌گیری داوطلبانه 30 نفر انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایشی تحت زوج‌درمانی مثبت نگر قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. داده‌ها با به‌کارگیری پرسشنامه بی‌آلایشی زناشویی (واکر و تامپسون، ۱۹۸۳) و پرسشنامه رضایت جنسی (لارسون، ۱۹۹۸) گردآوری شد و با استفاده از تحلیل کوواریانس یک متغیره و چندمتغیره تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که زوج‌درمانی مثبت نگر بر بی‌آلایشی زناشویی (001/0p<) و رضایت جنسی (001/0p<) دانشجویان در مرحله پس‌آزمون تأثیر معناداری داشته است. می‌توان از زوج‌درمانی مثبت نگر برای افزایش بی‌آلایشی زناشویی و رضایت جنسی استفاده کرد.

Keywords:

material intimacy , positivism couple-therapy , sexual satisfaction , رضایت جنسی و بی‌آلایشی زناشویی , زوج‌درمانی مثبت نگر