عوامل روانی- اجتماعی در بحران ها

در بحران هایی نظی اپیدمی ها، سیل، زلزله، جنگ و افرادی که دچار سایکوپاتولوژی های درمان نشده هستند آسیب بیشتری می بینند. مبتلایان به اختلالات خلقی نظیر افسردگی ماژور، مبتلایان به اختلالات اضطرابی مانند اضطراب منتشر یا اختلال حملات هراس (پانیک)، مبتلایان به انواع وسواس های فکری و عملی و ... از این دست هستند. همچنین ممکن است در جریان بحران ها افراد مستعد درگیر سایکوپاتولوژی هایی شوند. برای مثال در سیل، زلزله و جنگ تعداد افراد مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه روانی افزایش می یابد. به ویژه کودکان مستعد چنین وضعیت هایی هستند و آسیب جدی تر می بینند. افراد در بحران ها از استراتژی هایی برای مدیریت استرس خود استفاده می کنند که گاه از نوع سالم و مفید و گاه از نوع ناسالم و مضر هستند. به این استراتژی ها مکانیسم های دفاعی نام نهاده شده است که دسته ای از آنها که سالم و مفید هستند مکانیسم های تطابق نامیده می شوند. وجه مشترک مکانیسم های دفاعی ناسالم آن است که نوعاً از جنس تحریف واقعیت بوده و معمولاً به صورت ناهشیار اتفاق می افتند. برای در مثال مکانیسم دفاعی انکار، فرد برای آنکه خود را از استرس ناشی از یک وضعیت برهاند آن را بی آنکه هشیارانه متوجه باشد انکار می کند.