اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر سلامت ‌عمومی و کیفیت ‌زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

مقدمه: یکی از چالش‌های بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر کاهش کیفیت زندگی و سلامت عمومی بیماران است. در دهه اخیر درمان شناختی-رفتاری به عنوان یکی از درمان‌­های موثر در درمان بسیاری از اختلالات معرفی شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-‌رفتاری  بر سلامت­ عمومی و کیفیت­ زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌­پذیر انجام گرفته است. روش کار: پژوهش از نوع نیمه ­تجربی پیش­ آزمون و پس ­آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک­ پذیر در زمستان سال 1397 بودند. حجم نمونه شامل 30 نفر، به روش نمونه ­گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه  قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و همکاران و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. گروه آزمایش تحت درمان شناختی-رفتاری به مدت 10 جلسه­ 90 دقیقه‌­ای قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌­ای دریافت نکردند. داده‌­ها با استفاده از تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج به‌دست آمده نشان داد درمان شناختی-رفتاری در افزایش سلامت عمومی (0.001p=) و کیفیت زندگی(0.026p=) بیماران موثر است. میانگین نمرات سلامت عمومی و کیفیت زندگی در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه  بهبود یافته است. بحث و نتیجه­ گیری: به نظر می‌رسد که با اجرای درمان شناختی-رفتاری می‌توان به ارتقای کیفیت ­زندگی و سلامت عمومی در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌­پذیر کمک کرد

Keywords:

cognitive-behavioral therapy , general health , quality of life , درمان شناختی-رفتاری , سلامت‌عمومی , کیفیت‌زندگی