تأثیر صدای مادر بر شاخص‌های فیزیولوژیک نوزاد پره‌ترم: مطالعۀ کارآزمایی بالینی

مقدمه: تحریک شنیداری مطلوب موجب بهبود عملکرد فیزیولوژیک نوزادان پره‌ترم می‌شود. مطالعۀ حاضر با هدف تعیین تأثیر صدای مادر بر شاخص‌های فیزیولوژیک نوزاد پره‌ترم انجام شد. روش کار: این مطالعۀ کارآزمایی بالینی تک‌گروهی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون در مرکز آموزشی‌ ـ درمانی مهر  ملایر در سال ۱۳۹۵ انجام شد. ۳۶ نوزاد زودرس با سن تولد ‌۳۶-۳۲ هفته ‌بارداری و سن ۲۸-۳ روز، به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب‌ شدند. مادر هر نوزاد ۳ روز متوالی و هر روز ۱۰ دقیقه به صحبت نجواگونه با نوزاد پرداخت. روزانه درصد‌ اشباع اکسیژن خون ‌شریانی، تعداد ضربان ‌قلب و تنفس، ۵ دقیقه پیش از مداخله، ۱۰ دقیقه حین آن و ۵ دقیقه پس از مداخله اندازه‌گیری و ثبت شدند. داده‌ها با SPSS نسخۀ ‌۲۲ و آمار توصیفی شامل میانگین، انحراف‌معیار و آزمون‌های آنالیز‌ واریانس‌ با اندازه‌های ‌تکراری و مقایسه‌های ‌چندگانۀ توکی در سطح اطمینان ۰/۹۵ تحلیل شدند. یافته‌ها: در هر روز بین ۳ زمان اندازه‌گیری، میانگین درصد اشباع اکسیژن‌ خون شریانی، ضربان قلب و تنفس   اختلاف معنی‌دار آماری داشتند (۰/۰۰۱>P). بنا بر مقایسه‌های چندگانۀ توکی بین ۳ زمان اندازه‌گیری، میانگین تعداد تنفس و ضربان قلب کاهش، اما میانگین درصد اشباع اکسیژن خون شریانی افزایش داشت (۰/۰۰۱>P). نتیجه‌گیری: صدای نجواگونۀ زندۀ مادر باعث بهبود شاخص‌های فیزیولوژیک نوزادان پره‌ترم شد. بدین صورت که تعداد تنفس و ضربان قلب کاهش و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی افزایش یافت. لذا پرستاران می‌توانند در برنامه‌ریزی مراقبت روزانه، ساعاتی را به گفتگوی مادران با نوزادان خود اختصاص دهند.

Keywords:

Neonatal Intensive Care Unit , Preterm Infants , Live Voice , Physiological Responses , بخش مراقبت ویژۀ نوزادان , نوزاد زودرس , صدای نجواگونۀ مادر , شاخص‌های فیزیولوژیک