زمینه گرایی ابزاری برای ایجاد پیوند محیطی، انسانی و اجتماعی در بافت شهری؛ با بررسی نمونه ی موردی خانه ی گابریلا در مکزیک

توجه به مشخصات بستر طرح همواره از دغدغه های اصلی معماران، طراحان شهری و متخصصین مرمت و احیا بناها بوده است؛ زمینه گرایی رویکردی در طراحی است که در آن، مولفه های زمینه به شکلی مستقیم در فرآیند شکل گیری کالبدی پروژه دخیل هستند و یک طراح، استراتژی خود را بر مبنای مطالعات زمینه ای اقلیمی، فرهنگی، تاریخی و کالبدی مشخص می کند که در آن بافت در مقیاس خرد و کلان اهمیت ویژه ای می یابد. عدم توجه به ابعاد مختلف زمینه باعث بروز چالش های زیست محیطی و فرهنگی برای بنا خواهد شد که در نهایت عدم هماهنگی با بافت و منظر شهری از پیامدهای آن است. این در حالی است که بسیاری از رویکردهای نوین، مانند معماری پایدار نیز، مولفه هایی مطابق با معماری زمینه گرا ارایه کرده اند که سعی در ایجاد همخوانی محیطی و منطقه ای بین بنا و بستر دارند. در این میان کشورهایی که از زمینه های مناسب فرهنگی و تاریخی برخودارند، نمونه های موفق تری را ارایه کرده اند که خانه ی گابریلا در مکزیک یک مورد شاخص و برجسته به شمار می آید؛ با مطالعه ی این خانه مشاهده می شود که این ساختمان، تماما بر پایه ی زمینه گرایی محیطی و فرهنگی طراحی شده و نمونه ای مناسب برای تحلیل چگونگی شکل گیری یک بنای زمینه گراست.

Keywords:

زمینه گرایی , روابط اجتماعی , بافت شهری , معماری محیطی