پیش بینی علاقه اجتماعی کودکان 8 تا 12 ساله بر اساس نیمرخ روانی مادران

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی علاقه اجتماعی کودکان 8 تا 12 ساله بر اساس نیمرخ روانی مادران بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف بنیادی و با توجه به ماهیت موضوع موردنظر، یک مطالعه ی توصیفی- همبستگی بود. برای این منظور تعداد 360 نفر از مادران کودکان 8 تا 12 ساله شهر جهرم به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ی سیاهه علائم تجدیدنظر شده 90 سؤالی (SCL-90-R) )دراگوتیس و همکاران (1973) و مقیاس علاقه اجتماعی علیزاده، اسماعیلی و سهیلی (1392) بود. تجزیه وتحلیل داده ها به وسیله نرم افزار آماری SPSS ورژن 26 و آزمون های همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین نیمرخ های روانی مادران و علاقه اجتماعی کودکان همبستگی منفی معنادار در سطح 0/05 وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که از طریق نیمرخ های شکایات جسمانی، وسواس، حساسیت بین فردی، افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، اضطراب فوبیک، پارانویا و روان پریشی مادران می توان علاقه اجتماعی کودکان آنها را به صورت معکوس پیش بینی کرد. در نتیجه می توان گفت که علاقه اجتماعی کودکان از طریق نیمرخ روانی مادران قابل پیش بینی است.

Keywords:

نیمرخ روانی , علاقه اجتماعی , مادران , کودکان , جهرم