نقش سیستمهای مغزی رفتاری در پیش بینی سه بخشی سایکوپاتی برروی افراد زلزله زده و دور از زلزله

هدف پژوهش حاضر نقش سیستم های مغزی رفتاری در پیشبینی سه بخشی سایکوپاتی برروی افراد زلزله زده و دور از زلزله شهر ثلاث باباجانی است. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل جمعیت شهر ثلاث باباجانی که 10000 نفر می باشد و نمونه پژوهش حاضر شامل 300 نفر آزمودنی که به روش نمونه گیری تصادفی از بین مردم شهرستان ثلاث باباجانی انتخاب شدند ، از این تعداد 200 نفر در معرض زلزله و 100 نفر دور از زلزله بودند. ابزارها شامل مقیاس سه بخشی سایکوپاتی ، پرسشنامه سیستم های مغزی رفتاری بود. یافته ها ی پژوهش نشان دادند متغیرهای سیستمهای مغزی - رفتاری برای افراد در معرض زلزله 30/3 درصد و برای افراد دور از زلزله 13/0 درصد واریانس متغیر وابسته یعنی بازداریزدایی را پیش بینی میکنند. تحلیل واریانس بدست آمده در افراد در معرض زلزله در سطح 0/05 برای متغیرهای تهور، پستی و بازداری معنادار است .(P>0/05) همچنین مقدار تی به دست آمده در افراد دور از زلزله در سطح 0/05 برای متغیر BIS، معنادار است P<0/05 اما برای متغیرهایBAS ، FFFS معنادار نمیباشد .( P<0/05) میزان همبستگی بین بازداری و سیستم های مغزی-رفتاری افراد در معرض زلزله و دور از زلزله به ترتیب برابر با 0/0/550 و 0/361 بود که در سطح 0/05 معنادار بود اما بین دو متغیر در افراد در معرض زلزله و دور از زلزله تفاوت معناداری وجود ندارد.

Keywords:

زلزله , سایکوپاتی , سیستم های مغزی رفتاری.