ایران یکی از شش کشور جهان محسو میشود که به لحاظ تنوع اقلیمی، علاوه بر تولید شکر از
چغندرقند و نیشکر، امکان کاشت
چغندرقند به دو صورت بهاره (در مناطق معتدل سرد و پای یزه (در مناطق گرمسیر و معتدل گرم را دارد. در حال حاضر به دلیل محدودیت منابع آبی، امکان توسعه کشت
چغندرقند بهاره وجود ندارد. مهمترین شاخصهاي اولویت و برتري کشت پاییزه
چغندرقند نسبت به کشت بهاره، استفاده از نزولات آسمانی در طول دوره رشد، عملکرد بیشتر، آفات و بیماري هاي کمتر و به خصوص نیاز آبی کمتر و کارآیی مصرف آ بالا می باشد. این موضوع از آنجا اهمیت دو چندان پیدا می کند که کمبود منابع آب، مهم ترین چالش و عامل محدود کننده تولید محصولات کشاورزي در کشور می باشد. نتایج بیش از نیم قرن مطالعه و
تحقیق توسط موسسه تحقیقات
چغندرقند در مناطق مختلف کشور نشان داده که در کوتاه مدت توسعه کشت پاییزه
چغندرقند در استان خوزستان و در میان مدت در بخش هایی از استان ایلام، مناطق جنوبی استان فارس، مناطق گرم استان کرمانشاه و استان گلستان میتواند مهم ترین راهکار براي جبران کاهش سطح زیر کشت بهاره و تامین بخش عمده شکرمورد نیاز کشور قلمداد گردد. در فاصله سال هاي 1392 تا 1398 سطح زیر کشت پاییزه
چغندرقند از دو هزار هکتار به بیش از 15 هزار هکتار افزایش یافته است که بخش عمده آن86 درصد مربوط به استان خوزستان و مابقی مربوط به استان هاي گلستان 7/2 درصد)، فارس 1/8 درصد)، خراسان رضوي 1/3 درصد)، کرمانشاه 1/1 درصد)، اصفهان 0/7 درصد) و ایلام 0/2 درصد بوده است. مهم ترین عامل محدود کننده کشت پاییزه
چغندرقند عدم وجود ظرفیت صنعتی می باشد. به همین دلیل در حال حاضر بخش عمده محصول تولیدي در استان خوزستان به کارخانه هاي قند سایر استان هاکرمانشاه، اصفهان، همدان، قزوین، چهارمحال و فارس حمل می گردد. از این رو با راه اندازي و افزایش ظرفیت کارخانه هاي قند موجود در استان خوزستان، ایجاد کارخانه هاي قند جدید در استان هاي خوزستان، ایلام و گلستان و دو منظوره کردن کارخانه هاي قندنیشکري و در صورت امکان افزایش ظرفیت ملکی در مناطق مستعد کشت پاییزه می توان زمینه توسعه بیشتر کشت پاییزه
چغندرقند را فراهم کرد. در این صورت می توان طی برنامه هاي کوتاه و میان مدت سطح زیر کشت پاییزه
چغندرقند را به ترتیب به بیش از 50 تا 70 هزار هکتار افزایش داد. با تحقق این برنامه ها ضمن تولید 400 تا 600 هزار تن شکر، سالانه معادل 300 تا 400 میلیون متر مکعب آب در مقایسه با کشت بهاره
چغندرقند صرفه جویی می گردد.