بررسی اثربخشی آموزش والدین با رویکرد آدلری بر کاهش تعارضات والد- فرزندی دردختران نوجوان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش والدین به شیوه آدلری بر کاهش تعارضات والد- فرزندی در دختران نوجوان (۱۵ تا۱۷ساله) شهر کرج بود. روش: نمونه اولیه این پژوهش شامل ۱۹۰ نفر بودند که مقیاس های تاکتیک های حل تعارض را تکمیل نمودند. از کسانی که نمره آنها در مقیاس های تاکتیک های حل تعارض یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود ۳۰ نفربه روش تصادفی انتخاب و مجددا به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (درهرگروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. مادران آزمودنی های گروه آزمایش به صورت هر هفته یکباردر معرض ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای برنامه آموزش والدین با رویکرد آدلری قرار گرفتند. در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. یافته ها: داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش کوواریانس چند متغیری و تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و مقایسه میانگین ها در گروه آزمایش و کنترل نشان داد که تفاوت معناداری در میزان تعارضات والدین و فرزندان در بین دو گروه وجود دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش والدین با رویکرد آدلری بر کاهش تعارضات والد- فرزندی مؤثر است.

Keywords:

آموزش والدین , رویکرد آدلری , تعارضات وألد - فرزندی