نقش قومیت در انتخابات یازدهم و دوازدهم ریاست جمهوری مورد مطالعه: ترک، کرد و لر

هدف این پژوهش بررسی تفاوت پذیری میزان آرای کاندیداهای یازدهمین و دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران در استان‌های آذربایجان شرقی، کردستان و کهگیلویه و بویراحمد است. روش گردآوری داده‌های تجربی تحلیل محتوا از نوع کمی است. یافته‌های تجربی بیانگر این است که بین میزان آرای کاندیداها و تعلق قومی آن‌ها رابطه معناداری وجود دارد. اما در مورد رابطه بین بازنمایی شعارهای قومی توسط کاندیداها و میزان رأی آن‌ها یافته‌ها بیانگر این واقعیت بود که صرف شعارهای قومی به‌تنهایی نمی‌توانند در میزان رأی کاندیداها مؤثر واقع شوند بلکه علاوه بر شعارهای قومی وابستگی کاندیدای مذکور به یک جناح یا تفکر خاص نیز مهم است. در مقایسه دوره‌های یازدهم و دوازدهم یافته تحقیق بیانگر این بود که میزان شعارهای قومی در دورۀ دوازدهم نسبت به یازدهم کاهش پیداکرده و کاندیدای انتخاباتی در تبلیغات موضع‌گیری کمتری نسبت به قومیت‌ها داشته‌اند. همچنین یافته‌های تحقیق به‌ویژه در دورۀ یازدهم نشان داد که اگر کاندیداهای انتخاباتی به موضوع شعارهای قومی و تعلق قومی بپردازند و آن‌ها را در تبلیغات خود برجسته‌نمایند موجب افزایش میزان آرای آن‌ها در استان‌هایی با غلبه جمعیت قومی خواهد شد. ولی در دورۀ دوازدهم یافته تحقیق این قاعده را رد می‌کنند و پرداختن صرف به مسائل قومی را عاملی تأثیرگذار در رأی آوردن کاندیدا در استان‌های با غلبه جمعیت قومی نمی‌داند. .  

Keywords:

قومیت , رأی‌دهی , مشارکت , کاندیدا , تعلق قومی