تأثیر انواع تمرین تناوبی با شدت بالا بر نیم‌رخ لیپیدی و هوموستاز گلوکز در زنان میان‌سال اضافه وزن/چاق

هدف: چاقی به‌عنوان یک چالش جهانی، ناشی از تعادل مثبت انرژی است و به‌کارگیری بهترین پروتکل تمرینی یکی از روش‌های مدیریت وضعیت چاقی و اختلالات مرتبط می‌باشد. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) به‌تنهایی و همراه با تمرین مقاومتی (ترکیبی CHRT) بر عوامل نیم‌رخ لیپیدی، گلوکز، انسولین و مقاومت انسولین در زنان میان‌سال مبتلا به اضافه‌وزن/چاق انجام شد. روش شناسی: ۲۴ زن میان‌سال اضافه‌وزن/چاق به‌مدت ۸ هفته (۵ روز/هفته) در دو گروه همگن (12 نفری) تمرین HIIT به‌تنهایی و ترکیبی CHRT (3 روز HIIT و 2 روز تمرین مقاومتی) شرکت کردند؛ تمرین HIIT شامل وهله‌های دویدن به‌صورت پنج تکرار چهار دقیقه‌ای با ۸۰ تا ۸۵٪ Vo2max و دو دقیقه استراحت فعال با 60% Vo2max بین تکرارها بود و برنامه تمرین مقاومتی نیز به‌صورت دایره‌ای و با %80-75 1-RM انجام شد. نمونه‌های خونی طی ۴۸ ساعت قبل و بعد از دوره تمرین، جمع‌آوری شد، سپس داده‌های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه تحلیل شد. یافته ها: یافته‌ها نشان دادند که کاهش توده بدنی و WHR متعاقب پروتکل‌های تمرینی در گروه HIIT معنی‌دار نبود، درصورتی‌که هر دو نوع تمرین منجر به کاهش معنا‌دار درصد چربی بدنی، کلسترول، TG، HDL، LDL، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین شدند که مقادیر فاکتورهای WHR و نیم‌رخ لیپیدی میان دو گروه تفاوت معنا‌داری داشتند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که انجام تمرین CHRT به‌نحو مطلوب‌تری می‌تواند منجر به کاهش وزن و تعدیل عوامل متابولیکی در زنان میان‌سال اضافه‌وزن/چاق شود.

Keywords:

چاقی , تمرین تناوبی با شدت بالا , نیم‌رخ لیپیدی. مقاومت انسولین