رابطة بین شدت خشم و ابراز آن در ورزشکاران رقابتی: نقش میانجی انعطاف ناپذیری روان شناختی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی انعطاف ­ناپذیری روان ­شناختی در رابطة بین شدت خشم و ابراز آن در ورزشکاران رقابتی بود. روش پژوهش، از نوع همبستگی مبتنی بر روابط ساختاری (مدل­ یابی معادلات ساختاری بر اساس پی ال اس) بود. جامعة آماری را کلیة ورزشکاران رقابتی (کلیة ورزشکارانی که در هر سطحی از مسابقات مشغول به ورزش رقابتی بودند چه فردی چه جمعی) شهر اردبیل در سال 1398 تشکیل دادند. از بین آنها 312 نفر از طریق نمونه ­گیری خوشه­ ای به عنوان نمونة پژوهش مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع­ آوری داده­ها از مقیاس خشم بالینی، زیر مقیاس خشم درونی و بیرونی پرسش­نامة خشم چند بُعدی و مقیاس سنجشِ جامعِ فرایند درمان پذیرش و تعهد استفاده شد. نتایج نشان داد انعطاف­ ناپذیری روان ­شناختی، بین شدت خشم و ابراز بیرونی یا پرخاشگری (گریز رفتاری) و بین شدت خشم و نشخوار/ سرکوب خشم (اجتناب شناختی) نقش میانجی دارد. بر مبنای یافته ­های به ‌دست ‌آمده، می­ توان گفت انعطاف­ ناپذیری روان­ شناختی از عوامل مهمی است که در رابطة بین خشم و پرخاشگری و نشخوار خشم باید مورد توجه قرار گیرند. در واقع افراد ورزشکاری که پاسخ ­های انعطاف ­پذیر در آنها پایین باشد احتمال این­که خشم تجربه شده را به ابراز آن تبدیل کند، زیاد است

Keywords:

شدت خشم , انعطاف‌ناپذیری روانشناختی , اجتناب شناختی , گریز رفتاری , ورزشکاران رقابتی