برنامه‌ریزی راهبردی به‌منظور توانمندسازی محله‌های دارای فقر شهری (مطالعۀ موردی: شهرکرد)

زمینه‌ها، سازوکارها و فرایندهای متفاوتی در شکل‌گیری ابعاد فضایی فقر شهری دخیل هستند که ضروری است در نحوة برخورد با این پدیده، همة جوانب، مشکلات و پتانسیل‌ها درنظر گرفته شود. در پژوهش تحلیلی-کاربردی حاضر، به شناخت محله‌های دارای فقر شهری شهرکرد، ریشه‌یابی مشکلات و برنامه‌ریزی راهبردی توانمندسازی برای محله‌های هدف پرداخته شده است. هدف این پژوهش شناسایی و رفع مشکلات گوناگون کالبدی، اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی و فضایی این محله‌هاست. بدین‌منظور ابتدا با استفاده از شاخص‌های اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی و کالبدی، گستره‌های مواجهه با فقر شهری در سطح محله‌های شهرکرد شناسایی شدند و هرکدام از شاخص‌های به‌دست‌آمده و مدل تحلیل سلسله‌مراتبی (AHP) وزن‌گذاری شدند. سپس برای رتبه‌بندی شاخص‌ها از مدل کمی سطح‌بندی تاپسیس (TOPSIS) استفاده شد. پس از شناسایی محلة هدف با استفاده از تکنیک راهبردی (AIDA) به‌منظور ارتقای این محله با توجه به مشکلات و محدودیت‌ها برنامه‌ریزی صورت گرفت. نتایج نشان می‌دهد گستره‌ها و محله‌هایی که فقر شهری دارند، بیشتر در حواشی شهر هستند. براین‌اساس محله‌های کوره، بروم‌پهنه، درب‌دره، اشتفتک و مهدیه به‌عنوان محله‌های هدف شناسایی شدند. در این پژوهش با توجه به همة جوانب، راهکارهایی در قالب پروژه‌های عملیاتی برای توانمندسازی این محله ارائه شده است.

Keywords:

پایداری شهر , تاب‌آوری شهری , زلزله , سوانح طبیعی , شهر